Το ποίημα

Δημιουργός: ΜΥΣΤΗΣ

Το ποίημα είν`η φωτιά που την καρδιά θερμαίνει ,,, η σπίθα και στην παγωνιά φύλαξε την ελπίδα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το ποίημα

Το ποίημα είν`η φωτιά που την καρδιά θερμαίνει
η σπίθα και στην παγωνιά φύλαξε την ελπίδα
το χέρι που αγγίζοντας τα πάντα ομορφαίνει
ανάλαφρα θωπεύοντας του είναι την κοιτίδα.

Είναι το Φως που λούζομαι, το μύρο που ανασαίνω
το ιερό παυσίλυπο ,,, της θλίψης το βοτάνι
στις ρίμες εξαγνίζομαι, γεννιέμαι και πεθαίνω
ρομφαία του Αρχάγγελου ,,, του Χάροντα δικράνι.

Ειν`η ευχή που ο αμαρτωλός στα άστρα καταθέτει
κι οι καταιγίδες πόντισαν στο χάος της αβύσσου
κάθε στροφή μια χαρακιά στον πάπυρο προσθέτει
που ταξιδεύει ο άνεμος στην γη του παραδείσου.

Είναι το αρχιπέλαγος που η ψυχή μου λάμνει
στο χάος δραπετεύοντας, στων λογισμών την κρίση
μέσα στην έμμετρη ροή ,,, θυσία λόγου κάνει
από το δένδρο της ζωής η αλήθεια να καρπίσει.

Το ποίημα ειν`το δίστομο της μοίρας μου μαχαίρι
που τέμνει την ουσία μου στου πάθους τον βωμό
τις κρύες νύχτες έρχεται σαν του Θεού το χέρι
ν`αγγίξει θεραπευτικά της γης μου τον λωτό.

///

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-04-2021