My New York

Δημιουργός: justawoman, Στέλλα Γεωργιάδου

δεν είναι μια πόλη που έχασε δυο πύργους και κάμποσους αθώους στο όνομα της παγκόσμιας κυριαρχίας... είναι μια πόλη αράχνη. Μαγνητίζει με τη λάμψη της και τυλίγει τα θύματά της σε μεταξωτούς ιστούς. Κατόπιν τα σκοτώνει ανελέητα... κάθε μέρα, όλη μέρα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η πόλη αναπτύσσεται κάθετα
Το βλέμμα διάτρητο ανυψώνεται
να συναντήσει τον ουρανό
και γλιστρά από παράθυρο σε παράθυρο.

Ο ουρανός χαμηλώνει παράδοξα
Διεισδύει στους σκοτεινούς δρόμους
πασχίζοντας να εξημερώσει μια
ακόρεστη φιλοδοξία για εξύψωση.

Από την άλλη το ατσάλι βυθίζεται στα έγκατα.
Τούνελ αλληλοτεμνόμενα,
βιαστικές λεωφόροι,
άνθρωποι σε μοναχικές διαδρομές
διασχίζουν το ετερόχρονο.

Ο παλμός μιας μεγάλης καρδιάς,
η καρδιά μιας πόλης,
που ρουφάει αίμα
από σωλήνες υγραερίου
κι αέρα κλιματιζόμενο,
μεταφέρεται με ανελκυστήρα
με ιλιγγιώδεις ταχύτητες.

Ανεβαίνει στις κορυφές
των γιγάντιων σπιρτόξυλων
χοροπηδώντας συνουσιάζεται
μ’ έναν ήλιο λευκό
ξέθωρο κι απόμακρο.

Εκεί κάτω ο ρυθμός βιαστικός
σπρώχνει το χρόνο καταδιώκοντας τον
τον εξορίζει στις πλατείες, στα πάρκα,
στους περιπάτους των επισκεπτών,
στην άβυσσο των ματιών των αστέγων.

Και κάθε βράδυ εξαγνίζεται
στο αλκοόλ και στους ήχους
ενός σπασμένου σαξόφωνου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-09-2006