Αυτή και ο θυσαυρός της

Δημιουργός: jenny

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αυτή και ο θησαυρός της
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Την είδα έξω από τα κάγκελα του πάρκου. Μία υπέρβαρη γυναίκα με τυλιγμένα πόδια σε βρώμικους επιδέσμους τσουλούσε εναλλάξ δύο καρότσια. Όλη η όψη της σε προετοίμαζε για ένα ιδιαίτερα ελεύθερο πνεύμα ,μοναχικό και ανεξάρτητο άτομο. Γυναίκα συνηθισμένη να αντιμετωπίζει τις κακουχίες της ζωής και της φύσης και περνάει πολλές ώρες έξω. Μακριά από την οικογενειακή στέγη και θαλπωρή. Προσπαθούσε να χωρέσει δύο υπερφορτωμένα καρότσια, με τα υπάρχοντα της, μέσα από το στενό πέρασμα. Τεράστιες σακούλες ,από το σουπερμάρκετ, σε αμφίβολη ισορροπία δικαιολογούσαν το δύσκολο του εγχειρήματος. Χαρτόνια χοντρά διπλωμένα έτοιμα να στρωθούν στο έδαφος σαν ένα άτυπο στρώμα. Το μπαστούνι προέξεχε επειδή δεν περίσσευε χέρι να το πιάσει .Οι σακούλες γεμάτες, προφανώς, με άχρηστα αντικείμενα ,για εμάς αλλά με μεγάλη συναισθηματική αξία ,για την ίδια. Το σπίτι της. Το νοικοκυριά της. Ο θησαυρός της. Δεν είχε την παραμικρή ανησυχία ότι κάποιος θα της το κλέψει. Η θα την βοηθήσει να ξεπεράσει το εμπόδιο.
Σε ένα κόσμο που μόνο οι πλούσιες χώρες εξασφάλισαν τον εμβολιασμό του πληθυσμού. και η Ινδία ,χώρα που παράγει το εμβόλιο ,αποδεκατίστηκε και μεταμορφώθηκε σε ένα τεράστιο αποτεφρωτήριο, αυτή η γυναίκα αψηφούσε τον κίνδυνο της πανδημίας. Ζούσε μέσα στην βρωμιά. Αδιαφορούσε για την υγεία της, τα εμβόλια, την προφύλαξη και την εξασφάλιση της επιβίωσης της. Προτίμησε την θαλπωρή του πάρκου. Την ξεκούραση στην σκιά των δέντρων. Μακριά από τον κόσμο και την βαβούρα του.
Η γυναίκα δεν ενοχλήθηκε από την ματιά μου και ούτε από την φωτογράφιση της. Διάβασε ,στα μάτια μου, την μερική απόρριψη . Με κοίταξε με γενναιότητα και ειρωνεία και μου είπε ότι η ζωή είναι δική της. Πολλές φορές, στην ζωή μας την πεζή, οι άστεγοι μας προκαλούν. Σκόπιμα μας δηλώνουν ότι είναι ευτυχισμένοι επειδή μπορούν να ζήσουν με λίγα. Αρχικά τους χλευάζουμε επειδή αυτομάτως ταυτιζόμαστε με τους ευτυχισμένους και τους τυχερούς. και μας κυριεύουν τα πλούτη Ειρωνευόμαστε τα ρούχα τους και την βρωμιά τους. Ενδόμυχα επεξεργαζόμαστε τα υπέρ και τα κατά. Ζυγίζουμε τι θέλουν για να ζήσουν και βλέποντας τους πόσο ανεξάρτητοι και ελεύθεροι είναι τελικά τους ζηλεύουμε. Έχουν κάτι που εμείς δεν έχουμε .Την αξιοπρέπεια και την ελευθερία τους !Μπορούν και ζουν με τόσα λίγα! Έχουν την ελευθερία τους, την ανεξαρτησία τους .¨Έχουν μία απίστευτη άνεση με την οποία αλλάζουν στέγη και πατρίδα επειδή δεν συμμετέχουν στην κούρσα των υλικών αγαθών και της εξουσίας. Εμείς πόσο πλεονέκτες ήμαστε; Πόσο λαίμαργοι για αποταμίευση και άχρηστα πράγματα ήμαστε; Πόσο κουραστικό, άχαρο και άνευ σημασίας είναι να κοπιάζεις για μία ζωή με τα μάτια καρφωμένα στο κέρδος; Ζουμε σε ένα γυάλινο πύργο, εξοπλισμένο με όλα ,αλλά άδειο από αγάπη, στοργή και πραγματική φιλία; Με το άγχος της εφορίας να μας τσακίζει τα νεύρα. Πόσο πολύ η ματαιοδοξία μας, μας επέβαλε να ξεπεράσουμε τα όρια της αντοχής μας, και μας μεταμόρφωσε σε σκλάβους με χρυσά κουτάλια; Φοβισμένοι να μην πέσουμε ,στα μάτια των γνωστών μας ,αν θα έχουμε λιγότερα !

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-05-2021