Άναρχα 17

Δημιουργός: Ματσικοβίτης, Γιώργος Κύρου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ι
Κρίμα στον άνθρωπο που χαρίζει το στέρημα του
σ' αυτόν που δε γνωρίζει και συμβαίνει να είναι πλούσιος.
II
Αλίμονο στον στρατιώτη που δίνει τη ζωή του
στην πατρίδα που δεν τον τιμά όπως πρέπει.
III
Αλίμονο στον κλέφτη που αφαιρεί το ψωμί των παιδιών
ενός φτωχού βιοπαλαιστή.
IV
Αλίμονο στους θύτες αθώων ανθρώπων.
V
Η σιωπή είναι αλήθεια και η νύχτα ερωτευμένη με την κραυγή του λύκου
VI
Κοιτάξτε τον ορίζοντα και αγκαλιάστε τον
αφήστε τη φαντασία σας μαζί του στο άπειρο.
VII
Γιατί όταν επισκέφτηκα τη νότια Ιταλία πρώτη φορά
είχα την εντύπωση ότι επέστρεφα στο σπίτι μου;
VIII
Είναι αλήθεια ότι ο μοναδικός άρχοντας της Κωνσταντινούπολης
που δεν κυκλοφορούσε τα βράδια μεταμφιεσμένος ήταν ο Μωάμεθ ο πολιορκητής;
IX
Παράξενος συγχρονισμός του γκαϊτατζή
που τη στιγμή της μελωδίας σταματά το φύσημα.
X
Γιατί στη Σύβαρη έσφαξαν οι κάτοικοι τα κοκόρια
γιατί τους ξυπνούσαν το πρωί και χαλούσαν την καλοπέραση τους;
ΧΙ
Ο άνθρωπος αυτός σαν απομεινάρι της προηγούμενης ζωής του
έφερε κάτι από την αρχοντιά και την γνησιότητα της επαρχίας.
XII
Σ' ένα πετυχημένο γάμο μετρά η κοντή μνήμη.
ΧΙΙΙ
Πόσο άσχημα νιώθω όταν προσπαθώ
να δέσω τα κορδόνια των υποδημάτων μου
και χτυπά το τηλέφωνο που περίμενα ανυπόμονα.
XIV
Άδεια χωρίς περιεχόμενο η αιωνιότητα που ζω.
XV
Ο αφέντης μου σήμερα μου φόρεσε καινούργια πέταλα
γι αυτό βαδίζω και πετώ από τη χαρά μου,είπε το άλογο .
XVI
Τα λάθη της δημοκρατίας οφείλονται στην υπόστασή της
που δεν είναι δημοκρατία.
XVII
Όπως ο λύκος το αρνάκι επιθυμεί ,έτσι ο γέρος θέλει το νεανικό κορμί.
XVIII
Οι ρίζες μου είναι στην επιφάνειαδεν είμαι δέντρο,
είμαι σαν τα δέντρα των βάλτων της Νέας Ορλεάνης.
XIX
Για να κατανοήσουμε ένα λαό πρέπει να δούμε την τέχνη του,
συγκεκριμένα τη μουσική και την αρχιτεκτονική του.
XX
Κανείς δεν έχει φίλους τον καιρό της δυστυχίας.
XXI
Αντίδοτο του πανικού είναι το μέτρο ,η τάξη ,ο ρυθμός και η μουσική
αντίδοτο του φόβου η ομόνοια και η συμμετοχή.
XXII
Οι τρομεροί κι αντρειωμένοι έχουν καλή καρδιά γιατί σκέφτονται λίγο.
XXIII
Η μνήμη φθείρει στο χρόνο τον πόνο των επαναλαμβανόμενων λέξεων.
XXIV
Μη ρωτάς και δε θ' ακούσεις ψέμματα.
XXV
Τα λάθη είναι οι πύλες της ανακάλυψης.
XXVI
Η άμμος είναι υπερτιμημένη
επειδή στην ουσία μικρά ψήγματα βράχων είναι.
XXVII
Μου αρέσει το ρίσκο αλλά δεν διακυβεύω τα απαραίτητα
για να τα κάνω περισσεύματα.
XXVIII
Η ελπίδα είναι η τροφή του φλογερού έρωτα .
Αλίμονο σ' αυτούς που αγάπησαν και δεν αγαπήθηκαν
πολύ βαριά είναι η ψυχή τους.
XXIX
Οι κατασκευαστές καμπινέδων δε μπορεί να είναι αφέντες του πνεύματος μας.
XXX
Ο καθένας θέλει τον πόνο του να γλυκάνει με λόγια παρηγοριάς.
XXXI
Νιώθω άνετα μόνο εκεί που έχω ξαναπάει.
XXXII
Νιώθω την καυτή ανάσα του χρόνου να ψάχνει
διέξοδο στο λαβύρινθο της ζωής ή της σκέψης μου.
XXXIII
Η θάλασσα κρατά τα μυστικά όλων των ανθρώπων
συντηρούνται κι αυτά στο αλμυρό νερό.
XXXIV
Στην όψη των νεκρών γλάρων της ακτής
εντόπισα απέραντη θλίψη μέσα μου.
XXXV
Μόνο οι δρόμοι δεν αλλάζουν στο πυρωμένο δάσος,
όλα τα υπόλοιπα γίνονται στάχτη.
XXXVI
Καλύτερος από αδελφό ο καλός γείτονας.
XXXVII
Εύχομαι ο Ορφέας με τη λύρα του
να γιάνει τις πληγές των προσφύγων
και τα παιδιά τους να μιλούν για δικαιοσύνη.
XXXVIII
Τόσο σκληρός όπως ο Μίνωας που όρισε σαν ποινή στους Αθηναίους
κάθε εννιά χρόνια επτά αγόρια και επτά κορίτσια βορά στο Μινώταυρο.
XXXIX
Η ψυχή είναι αναλλοίωτη δεν υπόκειται σε φθορά
κι όταν η σαγηνευτική μοίρα μας επισκέπτεται αυτή είναι η αιτία.
XL
Πόσο πετυχημένος μπορεί να είναι ο άντρας
που δε μπορεί να κερδίσει ένα άνθρωπο με τις ενέργειες
και τη συμπεριφορά του χωρίς να χρησιμοποιήσει χρήμα και βία;
XLI
Πόσο άδικο είναι να μη σε σέβονται το νιώθει κάποιος όταν γεράσει.
XLII
Κανείς δεν έκλαιγε στην κηδεία τα δάκρυα τα θεωρούσαν απαρχαιωμένη συνήθεια .
XLIII
Τα πειθήνια ψάρια περιμένουν τα δίχτυα τους για να πιαστούν
όπως τ' αρνάκια της Λαμπρής περιμένουν τον εκδοροσφαγέα τους
με αγωνία που δεν έχουμε την ικανότητα ν' αντιληφθούμε.
XLIV
Πάνω από τα κεφάλια τους ο άνεμος στέλνει μαζί με τον ερχομό του φθινόπωρου
ξεραμένα φύλλα όπως το έντονο κίτρινο του φωσφορίζοντος θείου.
XLV
Η αμφίαλος Αθήνα εγένετο συλλέκτης εμβόλων εχθρικών πλοίων.
XLVI
Είμαι ο επιβήτορας που χρησιμοποιεί το ένστικτο του όχι μόνο για αναπαραγωγή
όπως ορίζει ο αρχέτυπος νόμος της διαιώνισης του είδους αλλά το χρησιμοποιώ
και για απόλαυση.
XLVII
Όταν ήμουν νέος γιόρταζα μόνο την ονομαστική γιορτή μου
και όχι τα γενέθλια όπως είναι το σωστό.
XLVIII
Υπάρχουν τρία είδη μουσικής η παραδοσιακή του κάθε λαού ,η νέγρικη και η καλή μουσική.
XLVIV
Πρέπει από κάθε πρόσωπο να βγάζεις τη καλοσύνη που βρίσκεται κρυμμένη μέσα του.
L
Το άλλο φύλο υπάρχει για να το αναζητούμε και όχι να το κατανοούμε.
LI
Είναι καλύτερο να θέλεις πίσω να γυρίσεις στην αθώα παιδική ηλικία \
παρά να κατανοήσεις τον κόσμο με τόσα προβλήματα.
LII
Δεν είμαι διατεθειμένος να γίνω κλόουν με λυπημένο πρόσωπο.
Θυμώνω στη σκέψη ότι δε μπορώ να γνωρίζω το μέλλον μου.
LIII
Τα κατοικίδια ζώα και τ' αυτοκίνητα πόσα γνωρίζουν και δεν μαρτυρούν ποτέ!
LIV
Όταν οι άνθρωποι είναι μόνοι διασκεδάζουν με τα πιο περίεργα πράγματα.
LV
Η σκιά είναι αδαές σώμα.
LVI
Πίσω από τις σελίδες του ανοιχτού βιβλίου υπάρχουν χαμένες λέξεις.
LVII
Οι φήμες που βρίσκονταν ξεχασμένες μέσα σε παλιά τραγούδια και μπαλάντες
ξέφυγαν και ζητούν επαλήθευση
LVIII
Το μεγαλύτερο πρόβλημα των ανθρώπων είναι η επικοινωνία ,η έλλειψη ερωτήσεων και απαντήσεων
LVIV
Ποια είναι η αντίστοιχη έκφραση για τις γυναίκες όταν οι άντρες λένε “ Μη μου ζαλίζεις τα ...μέζεα;”
LVV
Τι έχουν οι πλούσιοι που δεν έχω εγώ; :Λεφτά.
LVVI
Η εξέγερση αρχίζει με την ανυπακοή ,και η ιστορία χρειάζεται την εξέγερση για να πλουτιστεί από γεγονότα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-06-2021