Αγία ηδονή και μέγα πάθος

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Σας τα εύχομαι.....καλή εβδομάδα.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα τρένα που ήταν στο σταθμό
έφυγαν δίχως γυρισμό
κι` έμεινα, να περιμένω
το ταξιδιώτη να προσμένω

Που είχα χίλια χρόνια να τον δω
κρυμμένο μέσα στο μυαλό
τον κράταγα ζωγραφισμένο
δεν ήρθε, μα τον περιμένω.

Ήταν μια αγάπη όλο φως
ήταν ο άλλος μου εαυτός
το άλλο μου μισό, το θείο
σελίδα μόνο για μας τους δύο.

Σγουρά είχε τότε τα μαλλιά
κι` ολόζεστη την αγκαλιά
εκείνη που πλέκα μαζί του
νέκταρ από τη πηγή του.

Σε σεντονάκια μεταξένια
η αγάπη μου η μενεξεδένια,
που πέταξε σαν το πουλί
κι` έμεινα άκαρπο κλαδί.

Όλα τα χρόνια που διαβήκαν
αγάπες έφυγαν χαθήκαν,
μα ήταν λίγο μισερές
δεν αγκυλώναν τις καρδιές.

Προσμένω δείλι στο σταθμό
και το θεό παρακαλώ
να` ρθει το τρένο της γραμμής,
μια αγάπη, άλλης εποχής.

Για μένα, μόνο να τη φέρει
να` ρθει ζωή να μου προσφέρει.
Αγία ηδονή και μέγα πάθος
ακυβέρνητες στου έρωτα το σκάφος.

Να ταξιδέψω με το νου
μες στα φεγγάρια τ` ουρανού,
μ` ένα λυγμό για την αγάπη,
βράδιασε θεέ μου, δε θα `ρθει

28-6-2021
Αδαμοπούλου Γεωργία.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-06-2021