Ένα ξερό στεφάνι

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, να είστε καλά πάντα.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Είναι φορές που ψάχνομαι,
αναρωτιέμαι, εαυτέ μου.
Τους δρόμους που εδιάβηκα κι
έλεγα, αχ! θεέ μου.

Είναι φορές που ευτύχησα για
της ζωής μου λίγα.
Κι` άλλες που αναρωτήθηκα
σε μια λευκή σελίδα.

Νιώθω φορές ανασφαλής ,μες
της ζωής τη πλάνη.
Κι` άλλες γερνώντας πως φορώ
ξερό ένα στεφάνι.

Είναι φορές που νοσταλγώ
το πόθο και τα πάθη.
Ένα διάλογο αρχινώ, με
ότι έζησα κι` εχάθει.

Νιώθω φορές μια κούραση
να έχω, πάντα να δίνω.
Μα σκέφτομαι, το τι και πως
ολημερίς με κρίνω.

Κοιτώ συχνά τη διαδρομή
τα όνειρα, τη θλίψη.
Κι` όλο νομίζω ονειροβατώ
για ότι μου` χει λείψει.

Είναι φορές που έχω χαρά
νιώθω πως μ` αγαπούνε.
Μα γι` αυτό πολύ κουράστηκα
κι` οι χρόνοι μου περνούνε.

Νιώθω, φορές σαν ναυαγός
κι` άλλες αετός σ` αιθέρες.
Έχω τα πόδια μου στη γη
και περπατώ στις ξέρες.

Λέω εαυτέ μου μάτωσες
και θέλεις να ησυχάσεις.
Το νήμα όλο απ` την αρχή
ποτέ μην το ξεχάσεις.

Με ψάχνω μες στα τρίστρατα
να κόβω ένα λουλούδι.
Την ευτυχία να ζητώ
σ` ένα γλυκό τραγούδι.

Είναι φορές που αγαπώ
μόνο τον εαυτό μου.
Και χίλια χρόνια αγαπώ
μόνο το διπλανό μου.

Δεν μου αρέσει στα χαρτιά!
πάντα να κουβεντιάζω!
Γιατί πληγώνομαι βαθιά
σημάδια, σαν κοιτάζω.

Γερνώ και το μυαλό, δεν
λέει να σταματήσει.
Κι` όλο ρωτώ τι νόημα
είχε η δική μου ζήση.

Κοιτάζω τ` αετόπουλο
που τόσο με λατρεύει.
Κοιτάζω σύντροφο ζωής
κι` η αγάπη περισσεύει.


Είναι φορές κι` άλλες φορές
και θα` ναι κι` άλλες τόσες.
Μελάνια θα μιλούν απλά
με της ψυχής τις γλώσσες.

Κι` ευχαριστώ τη λύτρωση
λατρεύω το χαρτί μου.
Γράφω απόψε ευτυχής
διαθήκη στο παιδί μου.

Αδαμοπούλου Γεωργία
29-6-2021

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-06-2021