Παιδιά, σκουπίδια, σκύβαλα

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλό ξημέρωμα, Ελπήνορα, Άνθιμε κρατείστε γερά!! πάει το περιβολάκι, το χάνουμε.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σεις προίκα μου δώσατε
ένα μαύρο τσεμπέρι
και τη ζωή μου απλώσατε,
βάρος, σ` ένα τεφτέρι.

Τοίχο μου φτιάξατε τρανό
όλον, μες στη καρδιά μου
σαν κοίταζα στον ουρανό
έψαχνα τα όνειρα μου.

Άνυδρα χρόνια και ξερά
και έχειν δέκα μύγδαλα
μισό χαμόγελο η χαρά.
Παιδιά, σκουπίδια, σκύβαλα.

Στις μάντρες τις ξερολιθιές
στις λάσπες και τα χώματα
γίνονταν οι ζωές πληγές
και οι πληγές μπαλώματα.

Πέτρες βουνά ο ίσκιος μας
της κοινωνίας νόμους
σαν έκαιγε το δίκιο μας
είχε σταυρό στους ώμους.

Ψυχές με περισσεύματα
το δανεικό τσιτάκι
όλης της πλάσης ψέματα
κι` ένα χορό, οι δράκοι.

Ποιος αγοράζει, ποιος πουλά
τα άδεια μας τα χέρια
ποιος χαρακώνει και μιλά
καρδιές που` χαν αστέρια.

Κλαδιά, ριζούλες, θέριεψαν
στης κοινωνίας τείχη,
ζωές, όνειρα στέρεψαν
'ανθρωποι!! είπαν, στη τύχη.

Τείχη και τείχη και λυγμός
κλαδιά πλατάνια, μια γροθιά
τείχη και λάσπες, αγιασμός
όνειρα στη ξερολιθιά

Στέρηση, δύναμη, θεός
στέρηση, δύναμη, πόνος
κι` όσα ζωγράφισε ο καημός
γίναν δικός μας νόμος.

Παρασκευή , μέρα Χριστού
με μαύρο το φουστάνι
στο καντηλάκι του σωσμού
μια φλογίτσα εφάνει

Σ` όσα τρανά μας δώσατε
κι` όση περίσσευε λάσπη,
άρχοντες, σεις που υψώσατε
ελεημοσύνης!! πάθη.

Μισό παπούτσι δανεικό
γροθιά, ψυχή, αλυσίδα.
Το βύζαγμα μας ιδανικό
μαύρο τσεμπέρι, η ασπίδα!

Δικά σας, κομμάτια θρύψαλα,
πέτρες σας, τα λιθάρια
Το έχειν δέκα μύγδαλα
στα χέρια μας, ξυνάρια.

Αδαμοπούλου Γεωργία
8-7-2021..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-07-2021