Αγάπη, μάνας αγιασμός....μέρος δεύτερο

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλό βράδυ, σας ευχαριστώ.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αγάπα, μου είπε η θάλασσα
μ` ένα μικρό κοχύλι
κι` όση ζωή τη χάλασα,
αγάπη, είναι οι φίλοι.

Την είδα στ` άσπρο το χαρτί
στων παρειών τη χάντρα
στου μελανιού μου τη γιορτή
χρυσή πένα κι` υφάντρα.

Αχ! η αγάπη, μάτια μου
ρόδο, ροδάμι, γιασεμί
λευκά ψυχής τα άτια μου
στων αγκαθιών τη διαδρομή.

Μύρο, άναμα, θυμίαμα
φανάρι, φως, λυτρωμός
του κοριτσιού μειδίαμα
της τρυφεράδας ο σωσμός.

Πολύτιμη σε γύρεψα
στις εσχατιές του κόσμου
πόνεσα, μα σε πίστεψα
κι` ένα κλωνάρι δυόσμου.

Να το μοιράσει ο καημός
σ` ένα καλάθι της Λαμπρής
θυμάρι και βασιλικός
αγάπη, θυσία πληγής.

Μια ανεμώνα κράτησα
μ` ένα λιλά φουστάνι
χώμα πατρίδας πάτησα
αγάπη, είχα στεφάνι.

Μια άρπα κι` εκατό βιολιά
ένα κονσέρτο ποταμός
των ερωτευμένων τα φιλιά
του χωρισμού, ο καημός.

Το τρεχαντήρι στα βαθιά,
δυο ροζιασμένα χέρια
τα μάτια του τα μελιά
κι` όλα μας τα νυχτέρια.

Αγάπη, η πνοή θεού,
στο μέτωπο ένα φιλί,
τ` αψηλού σταυραετού
μάνα-όταν μιλεί.

Σε βρήκα κόρη τη νυχτιά
στα πληρωμένα στρώματα
στη βουρκωμένη τη ματιά
στων χαρακιών βιώματα.

Δώρο ακριβό, άγιο και θείο
χρυσοκίτρινο ένα στέμμα
ειν της ζωής μας το βιβλίο
στων ασημιών το γέρμα.

Αγάπη, μάνα μου αετέ
τα γερασμένα χέρια σου
κι` αναπαμός μου εαυτέ
μάνα, στα καντηλέρια σου.

Σπλάχνο μας, αγάπη, βιός
καρδιάς όλο το αίμα.
Αγάπη, μάνας αγιασμός,
τ` αγίασμα στο βλέμμα.

Αδαμοπούλου Γεωργία
10-7-2021

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-07-2021