Άναρχα 18

Δημιουργός: Ματσικοβίτης, Γιώργος Κύρου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ι
Τι δυστυχία να είσαι νοήμον λειτουργικό
και να επιθυμείς τη διείσδυση στ' ανθρώπινα συναισθήματα!
ΙΙ
Μεγάλο είναι το ανθρώπινο ταξίδι ,
μεγάλο και του έθνους το ταξίδι στην ιστορία
του πλανήτη το καθημερινό ταξίδι της περιστροφής
κι ακόμη μεγαλύτερο το ταξίδι στο βάθος του χρόνου.
ΙΙΙ
Επανέρχεται κάποιος στη φυσιολογική κατάσταση
όταν μπορεί να πράξει αυτά που πάντα έκανε.
IV
Στο νυχτερινό καλοκαιρινό ουρανό του βόρειου ημισφαιρίου
λάμπει ένα σμήνος αστεριών αλλιώτικο από τ' άλλα
μοιάζει με κλωνάρι ανθισμένης κερασιάς .
Οι διάττοντες είναι τα πέταλά τους που πέφτουν πάνω μας.
V
Βαλίτσα δερμάτινη παλιά δεμένη με σχοινί.
Δείκτης αλλοτινής ευημερίας
και τωρινής φτώχειας με αποδημία.
VI
Η μόνη φιλανθρωπία του “φιλάνθρωπου” Ροκφέλερ
είναι η συνήθεια του ιδρύματος κάθε χρόνο
να μετατρέπει το προαύλιο χώρο
του γνωστού μεγάρου στη ΝΥ σε παγοδρόμιο.
Η δική μου περιουσία ευτυχώς
δεν κολακεύει τους κλέφτες.
VII
Οι απλοί φτωχοί άνθρωποι
δε γνωρίζουν την υποκρισία
τη στιγμή της συμφοράς τους
και τη δείχνουν απερίφραστα
χωρίς ευγενικούς τρόπους .
VIII
Άξιος να ζει λεύτερος είναι αυτός
που γνωρίζει να κατακτά με αγώνες τη λευτεριά του.
IX
Ο πληθυσμός αυξήθηκε τόσο πολύ
που είναι ζήτημα αν προλαβαίνει
ο καιρός να ικανοποιεί τις ανάγκες του καθενός
γι αυτό ο καιρός τρελάθηκε και κάνει τα δικά του.
Χ
Η μοχθηρή ζηλιάρα λίμνη
φθονούσε ονειροπολώντας
τον κατάλευκο όμορφο και περήφανο Κύκνο
που κυλούσε αμέριμνος στα θολά της νερά.
Τη ζήλια της μετέτρεψε ξαφνικά ο μειλίχιος Νηρέας
σε νούφαρο με χρώματα της μεθυσμένης άνοιξης
για να κεντρίσει το ενδιαφέρον του.
Κι ο Κύκνος ανύποπτος
το νούφαρο ερωτεύτηκε
και λάτρεψε πιότερο από τη ζωή του.
ΧΙ
Αυτοί οι ταραχώδεις και σκοτεινοί στίχοι που γράφω απεγνωσμένα,
αυτοί οι αυθόρμητοι και σκληροί στίχοι είναι προϊόν της απελπισίας μου που θέλουν να ξεφύγουν για να αιωρούνται
στη δική μου αιωνιότητα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-07-2021