Έτσι ασήμαντη θα πεθάνω

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλό ξημέρωμα φίλοι μου, να είστε όλοι καλά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εγώ μιλώ με τα πουλιά
σπίτι, έχω την φωλιά τους
κι` όταν μου λείπει η αγκαλιά
μεθώ με τη λαλιά τους.

Εγώ μιλώ με τη βροχή
σαν ρθεί να σουρουπώσει
στριφογυρίζω μοναχή
κι` ας όλα τα` χω δώσει.

Μιλώ και με τα κύματα
με τη βάρκα του ψαρά
τους φάρους κει στα μνήματα
έχω δικά μου δυο φτερά.

Εγώ μιλώ τα δειλινά
πριν βγεί ο Αποσπερίτης,
μιλώ με τα ψηλά βουνά,
με τις εικόνες λήθης.

Αφήστε με, όπου θέλω να μιλώ
να με ακούει ο κανένας
τις μουσικές μου ν` αγαπώ
και τα χαρτιά, της πένας.

Εγώ μιλώ με τα μελάνια
κι` αφήνω αχνάρια, εδώ και εκεί
μ` αρέσουνε στη γη τ` αλάνια
και λιόλουστη μια Κυριακή.

Μιλώ στο φως, στο πουθενά
στης Καππαδοκίας σκήτη
κι` αν νιώσω μέσα μου κενά
μιλώ σ` ένα σπουργίτι

Στο πεύκο πάνω ένα δειλινό
μια εξομολόγηση θα κάνω.
Δεν έγραψα---Το μεγάλο Ερωτικό---
έτσι ασήμαντη, θα πεθάνω.

Αδαμοπούλου Γεωργία
26-7-2021.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-07-2021