Ανήφορος.-

Δημιουργός: Ματσικοβίτης, Γιώργος Κύρου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ήρθε η στιγμή της ανύψωσης σε μακρινά αστέρια .
Κατάφερα να μ' αγαπήσεις κι αυτό μου φτάνει
ανυψώθηκα είμαι περήφανος γι αυτό .
Βαδίζεις μπροστά με άσπρο λινό φόρεμα
και ψάθινο καπέλο σαν αέρινη πεταλούδα
ανασηκώνει ο άνεμος τα ρούχα σου.
Σ' ακολουθώ στον ανήφορο της ζωής λάμπεις στο φως,
σαν το άρμα του ήλιου θαμπώνεις τα μάτια μου
ακολουθώ τη σκιά σου.
Παίρνω κομμάτι τ' ουρανού και φως
τα ρίχνω στο δρόμο σου
αχτίδες της λάμψης σου φωτίζουν το διάβα μου
γιατί ο κόσμος είναι σκοτεινός και ψεύτικος κακοφτιαγμένος
σα νύχτα με βλέμμα σκοτεινό που κρύβει ενοχές από τη μέρα.
Σ' ακολουθώ ανέκφραστος ,
με κατακλύζει εμπλουτισμός συναισθημάτων
είσαι ο ήλιος μου με διάφανο φως ,βασίλειο αγάπης,
μακριά από σαρκικές επιθυμίες της νύχτας
μόνο οι πόνοι θεριεύουν σαν φύγει το φως .
Στο βάθος ο γιαλός ησυχάζει, υποχωρεί ο ήλιος βραδιάζει
σ' ακολουθώ αποκαμωμένος κλειστός στον εαυτό μου
σαν τηλεόραση που κλείνει μέσα της την κοινωνία.
Έφτασα στο τέλος η περιστροφή του τσακαλιού άρχισε
γύρω από την αντιλόπη ,
πείνα φωτίζει το νου ,
τελική πτώση ,
πείνα ,
κορεσμός ,
θάνατος ,
η μίζερη πραγματικότητα υπερτερεί.
Έφτασα στη κορυφή είσαι σκοτεινή και θλιμμένη
όπως η γαλανή θάλασσα τις νύχτες ,
η ζωή μου σκορπίζει σαν κεχριμπαρένιες χάντρες
που πέφτουν χάμω όταν σπάσει η κλωστή .

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-08-2021