Οι έρωτες ήτανε πουλιά

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, να είστε καλά, σας ευχαριστώ όλους.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Βγήκε ένα κόκκινο φεγγάρι
θαρρώ πολύ με κοροιδεύει
ήρθε απόψε να με πάρει
στον έρωτα με ταξιδεύει

Το κοίταξα και γέλασα
του είπα, είσαι πολύ ψηλά
όλη τη θλίψη ξέχασα
κι` άρχισε να μιλά.

Μου είπε για έρωτα καημό
να του δώσω το χέρι
όνειρο, για το πηγαιμό
να` χω αυτό για αστέρι.

Μου στείλε ασημένιο φιλί
ένα κονσέρτο χάδι
κι` είπε, άργησες πολύ
στου κόσμου το σκοτάδι.

Σκόρπισε φως στα βήματα
πονάει ο έρωτας απών
θύμησες και σκιρτήματα
μιλιές των στεναγμών.

Φώτισε γύρω τη πλάση
να` χει κόκκινο φουστάνι
μου είπε κάποτε θα φτάσει
να μου φτιάξει ένα στεφάνι.

Εγώ πικρά του γέλασα
πονάει ο χρόνος στη ψυχή
τον έρωτα προσπέρασα
κείνον που είχα προσευχή.

Ένα κόκκινο φεγγάρι να θυμίζει
τα κερασένια μας φιλιά,
κυλάει η ζωή γυρίζει
οι έρωτες ήτανε πουλιά.

Σαν μίλησε ο καθρέφτης
σαν περάσαν χίλια χρόνια
αυτός ο άτιμος ο ψεύτης
κι` έμειναν μοναχά τα κλώνια.

Φεγγάρια κόκκινα οι θύμησες
κι` έρωτα συγκινήσεις,
μίλα, εαυτέ μου, αποθύμησες
μίλα, πριν να λυγίσεις.

Πες να κατέβει προς τη γη
κι` άπλωσε ανοιχτά τα χέρια,
μη και του έρωτα η πληγή
γυρίσει, με τα περιστέρια.

Αδαμοπούλου Γεωργία
22-8-2021.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-08-2021