Πρόσ-καιρους βυθούς

Δημιουργός: Ζωή Α.

Για ένα λαβωμένο καλο-καίρι που χάνεται στο βυθό των αναμνήσεων

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

"Η ζωή του ανθρώπου είναι καμωμένη από καιρούς.
Καιρός να σπείρεις, καιρός να θερίσεις,
καιρός της θλίψης, καιρός της χαράς,
καιρός της αγάπης, καιρός της μοναξιάς.
Αν το σκεφτείς έτσι,
θα μπορέσεις και στη χαμηλότερη στιγμή να στηριχτείς,
γιατί κι α υ τ ή θα ανήκει
σ’ έναν από τους καιρούς της ζωής σου.." [Γιώργος Σεφέρης]

Όλα πρόσκαιρα λοιπόν …σαν τα κύματα της θάλασσας
των ψευδαισθήσεων.
Κάθε μέρα μια καινούρια αρχή που δεν ξέρεις ποτέ τι θα σου φέρει
(…άγνωστους δρόμους, σκοτεινούς καιρούς,
φουρτούνες αλλά και κάποια απάνεμα ακρογιάλια…)
Καταλαβαίνεις πως η ζωή είναι μόνο λίγες ωραίες στιγμές(καιρούς)
και πιο πολλές οι δύσκολες-άσχημες.
Νιώθεις όμως πως αυτοί οι άσχημοι καιροί είναι αναγκαίοι-απαραίτητοι
είναι ο βυθός …που πρέπει να πατήσεις τα πόδια σου γερά
…και μαθαίνεις την δύναμή σου, πόσο αντέχεις…
…και τότε πρέπει να τολμήσεις να κοιτάξεις ξανά προς τα επάνω
και να αρχίσεις πάλι να ονειρεύεσαι…


Στο μονοπάτι της καρδιάς μου …μη(ν) γυρίσεις
και λίγο φως αν δεις να μην τολμήσεις
…λίκνο για σένα δεν υπάρχει πια εκεί
Πρόσκαιρη αγάπη βυθισμένη σε αναμνήσεις
σαν τότε που έλεγες ποτέ δεν θα με αφήσεις
την πληγωμένη μου αντοχή να μην χτυπήσεις
λεπτή η βέργα της … πόσο; να την λυγίσεις
πονάει …το άκουσμα βαρύ …για εξηγήσεις
δεν είν το αντίο …μόνο μια άσχημη στιγμή
--------
Κι αν έχουν πάντα δύο όψεις τα νομί(ζ)ματα
διπλά πονάνε του καιρού μας τα γυρίσματα

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-08-2021