Και μετά δεν έμεινε κανένας Δημιουργός: daponte, Σταύρος στη νήσο Soldier Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info ".....Είχαν φάει καλά. Ήταν όλοι ικανοποιηµένοι µε τον εαυτό τους και µε τη ζωή. Το ρολόι έδειχνε εννέα και είκοσι. Έπεσε σιωπή – µια άνετη, ικανοποιηµένη σιωπή.
Μέσα σε αυτή τη σιωπή ακούστηκε η Φωνή. Χωρίς προειδοποίηση, απάνθρωπη, διαπεραστική…
«Κυρίες και κύριοι! Σιωπή παρακαλώ!»
Όλοι ξαφνιάστηκαν. Κοίταξαν γύρω τους, κοίταξαν ο ένας τον άλλον, τους τοίχους. Ποιος µιλούσε;
Η Φωνή συνέχισε – µια πολύ καθαρή φωνή:
«Σας απαγγέλλονται οι παρακάτω κατηγορίες:
»Έντουαρντ Τζορτζ Άρµστρονγκ, ότι τη 14η Μαρτίου 1925 προκάλεσες τον θάνατο της Λουίζα Μέρι Κλις.
»Έµιλι Κάρολαϊν Μπρεντ, ότι την 5η Νοεµβρίου 1931 ήσουν υπεύθυνη για τον θάνατο της Μπέατρις Τέιλορ.
»Ουίλιαµ Χένρι Μπλορ, ότι τη 10η Οκτωβρίου 1928 προκάλεσες τον θάνατο του Τζέιµς Στίβεν Λάντορ.
»Βέρα Ελίζαµπεθ Κλέιθορν, ότι την 11η Αυγούστου 1935 σκότωσες τον Σίριλ Ότζιλβι Χάµιλτον.
»Φίλιπ Λόµπαρντ, ότι τον Φεβρουάριο του 1932 ήσουν ένοχος για τον θάνατο είκοσι ενός ανδρών, µελών µιας φυλής της Ανατολικής Αφρικής.
»Τζον Γκόρντον Μακάρθουρ, ότι την 4η Ιανουαρίου 1917 έστειλες σκόπιµα στον θάνατο τον εραστή της γυναίκας σου, τον Άρθουρ Ρίτσµοντ.
»Άντονι Τζέιµς Μάρστον, ότι τη 14η του περασµένου Νοεµβρίου ήσουν ένοχος για τον φόνο του Τζον και της Λούσι Κοµπς.
»Τόµας Ρότζερς και Έθελ Ρότζερς, ότι την 6η Μαΐου 1929 προκαλέσατε τον θάνατο της Τζένιφερ Μπρέιντι.
»Λόρενς Τζον Γουόργκρεϊβ, ότι τη 10η Ιουνίου 1930 ήσουν ένοχος για τον φόνο του Έντουαρντ Σέτον.
»Κατηγορούµενοι, έχετε να πείτε τίποτα προς υπεράσπισή σας;......»
Τα παραπάνω αποτελούν απόσπασμα από την αστυνομική νουβέλα "And then there were none" της συγγραφέως Άγκαθα Μέρι Κλαρίσα Μίλερ, Λαίδη Μάλοουαν, πιο γνωστή ως Άγκαθα Κρίστι , την αδιαφιλονίκητη "Βασίλισσα του Εγκλήματος", η οποία γεννήθηκε σαν σήμερα στις 15 Σεπτεμβρίου 1890 στο Ντέβον της Κορνουάλης στη Βρεταννία. Το βιβλίο κυκλοφόρησε σε Ευρώπη και Αμερική με διάφορους τίτλους όπως : "And then there were none", "Ten little Niggers" & "Ten little Indians".
Στο βιβλίο αυτό : Δέκα άνθρωποι, προσκεκλημένοι σε μία έπαυλη από τον μυστηριώδη κύριο Όουεν, βρίσκονται αποκλεισμένοι στο απομονωμένο νησί Σόλτζερ (Νησί του Στρατιώτη) στην περιοχή του Ντέβον, λεία στα χέρια ενός άγνωστου δολοφόνου που τους σκοτώνει έναν προς έναν ακολουθώντας κατά γράμμα τους στίχους ενός παιδικού τραγουδιού. Ο δολοφόνος είναι ένας από αυτούς; Αν όχι, πού κρύβεται σε αυτό το μικρό και χωρίς βλάστηση νησί; Γιατί τους τιμωρεί;
Δεκα μικροί στρατιώτες πήγαν να φάνε μια φορά,
Ο ένας τρώγοντας πνίγηκε και έμειναν εννιά.
Εννιά μικροί στρατιώτες ξενύχτι κάνανε γερό,
Ο ένας παρακοιμήθηκε και έμειναν οκτώ.
Οκτώ μικροί στρατιώτες στο Ντέβον πήγαν συντροφιά.,
Ο ένας πίσω δεν γύρισε και έμειναν επτά.
Επτά μικροί στρατιώτες κόβανε ξύλα ώσπου να φέξει,
Ο ένας κόπηκε στα δυο κι έτσι έμειναν έξι.
Έξι μικροί στρατιώτες σ’ένα μελίσσι πήγανε κοντά,
Μέλισσα τσιμπάει τον ένα και έμειναν πέντε τώρα πια.
Πέντε μικροί στρατιώτες πήγαν να μάθουν τον νόμο,
Έγινε ο ένας δικαστής και έμειναν τέσσερις μόνο.
Τέσσερις μικροί στρατιώτες βγήκαν στα ανοιχτά,
Τρώει τον έναν μια ρέγκα κι έμειναν τρεις ξαφνικά.
Τρεις μικροί στρατιώτες πήγαν στο ζωολογικό,
Μία αρκούδα αγκάλιασε τον έναν κι έμειναν οι δύο.
Δύο μικροί στρατιώτες κάθισαν στον ήλιο τον καυτό,
Ψήθηκε ο ένας κι άφησε τον άλλο μοναχό.
Τώρα μικρός στρατιώτης υπήρχε μόνο ένας,
Πήγε και κρεμάστηκε και δεν έμεινε κανένας.
Θύμα και θύτης ταυτίζονται. Δικαστής και ένοχος γίνονται ένα και το αυτό. Ερευνητής και ύποπτος συγχέονται. Τα όρια της αλήθειας και του ψεύδους, του ηθικού και του ανήθικου, του δικαίου και του αδίκου, της λογικής και του παραλόγου, της παρουσίας και της απουσίας συγχέονται όλο και περισσότερο όσο ξεδιπλώνεται η ιστορία.
Όπως αναφέρει η Άγκαθα Κρίστι στην αυτοβιογραφία της: "Έγραψα αυτό το βιβλίο γιατί ήταν τόσο δύσκολο, που έβρισκα συναρπαστική την ιδέα. Δέκα άτομα έπρεπε να πεθάνουν χωρίς το εγχείρημα να γίνει γελοίο ή να είναι προφανές ποιος είναι ο δολοφόνος. Το έγραψα έπειτα από τρομερά εκτεταμένο σχεδιασμό και είμαι ευχαριστημένη με το τελικό αποτέλεσμα. Είναι καθαρό, απλό, αρκούντως ακατανόητο και, παρ’ όλα αυτά, έχει μια απόλυτα λογική εξήγηση. Πραγματικά, χρειάστηκε να υπάρχει ένας επίλογος για να το εξηγήσω. Υπήρξαν θετικές αντιδράσεις και κριτικές, αλλά εκείνη που ήταν πιο ευχαριστημένη ήμουν εγώ, γιατί ήξερα καλύτερα από κάθε κριτικό πόσο δύσκολο ήταν."
Το συγκεκριμένο έργο το 2015 ψηφίστηκε ως το πιο δημοφιλές της Άγκαθα Κρίστι σε ψηφοφορία όπου συμμετείχαν λάτρεις του έργου της από περισσότερες από εκατό χώρες. Επομένως, πρόκειται για την πιο δημοφιλή ιστορία της πιο δημοφιλούς συγγραφέως στην ιστορία της αστυνομικής λογοτεχνίας. Άρα, με έναν τρόπο, τον πιο δημοφιλή αστυνομικό γρίφο που στήθηκε ποτέ και άντεξε στον χρόνο.
Αργότερα η Άγκαθα Κρίστι το διασκεύασε σε θεατρικό έργο αλλάζοντας κάπως την πλοκή και κυρίως αλλάζοντας την κατάληξη με ένα λιγότερο μηδενιστικό τέλος.
Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-09-2021 | |