Ένα πορτρέτο με λέξεις.-

Δημιουργός: bobxaman, Μπάμπης Αμανατίδης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στο κατώφλι της θλίψης έγραφε
τ' αρχικά του ονόματός της
στα χείλη του υπήρχε μόνιμα η γεύση
από το τελευταίο πικρόγλυκο φιλί της.
ήταν χαρούμενος γιατί υπήρχε
ήταν ευτυχισμένος γιατί τ' αρχικά του ονόματός της
περιέκλειαν όλο τον κόσμο το Α-Ω της αγγλικής γλώσσας
όλα τα προθέματα των λημμάτων ήταν το όλον γι αυτόν.
Ήταν πλήρως εναρμονισμένος με τη φύση.
την άνοιξη τα ρούχα ήταν χρωματιστά
το καλοκαίρι φορούσε πάντα λευκά,
το φθινόπωρο είχαν την απόχρωση
των κιτρινοπράσινων φύλλων
και το χειμώνα φορούσε πάντοτε μαύρα και γκρι ρούχα.
Όταν ήταν κοντά της φορούσε συνήθως τζιν
και πουκάμισο κεραμιδί θεωρώντας την εμφάνιση
βασικό στοιχείο της αρμονίας.
Έλεγε τον εαυτό του τυχερό που δεν ήταν ο Μπιλ Γκέιτς
οικονομικό εικονίδιο ενός επαναλαμβανόμενου παράθυρου
θεωρούσε τον εαυτό του τυχερό
που δεν ήταν ο Σαλβαντόρ Νταλί
που αλλοίωνε την υπόσταση των εικόνων .
Επίσης θεωρούσε ότι ήταν τυχερός
που δεν ήταν ο Βλαδίμηρος Ουλιάνωφ
γιατί θ' αναγκαζόταν να βλέπει
την κατάντια των επαναστατικών κινημάτων .
Εν τέλει αποκαλούσε τυχερό τον εαυτό μου
γιατί δεν είχε την αγωνία του Γκέιτς,
το παραμορφωτικό βλέμμα του Νταλί
και το προδομένο από την ιστορία όραμα του Λένιν.
Θεωρούσε τυχερό τον εαυτό του επειδή ήταν αυτός που ήταν,
ένα τίποτα για τους άλλους ,αλλά ένας απλός
και τυχερός άνθρωπος για τον εαυτό του
που αντίκριζε τον κυκλώνα της αγάπης με νηφαλιότητα
και το θάνατο ψύχραιμα με μάτια ανοιχτά.

 Θεσσαλονίκη 27 Σεπτεμβρίου 2021

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-09-2021