Ήχοι του παρελθόντος .-

Δημιουργός: bobxaman, Μπάμπης Αμανατίδης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όμορφο χωριό μου επιτέλους σε ξαναβλέπω,
χωριό των παιδικών χρόνων,
ζεστό ήταν το καλοκαίρι και κρύος ο χειμώνας.
Όταν φυσούσε Βαρδάρης πάγωνε η φύση,
οι άνθρωποι τα ζώα, τα καλοκαίρια ο Ήλιος
έψηνε τους κάμπους και τα ξεροβούνια.
Η ανατολή που γεννά το φως αργούσε να φανεί
αιτία το ήταν το βουνό Πάλμις
κι η δύση πάντοτε ερχόταν νωρίς αιτία η Τζένα
λίγοι γνωρίζουν τα δυο βουνά ,
κι ας χύθηκε εκεί τόσο αίμα πριν ένα αιώνα .
Επέστρεψα εδώ και σε ρωτώ:
"Είμαι ο ίδιος εαυτός των παιδικών χρόνων;"
Όχι, το μόνο που είναι ίδιο είσαι εσύ δεν άλλαξες.
Εγώ άλλαξα . Λείπουν τα όνειρα και οι ελπίδες
λείπουν οι νεανικού έρωτες των αμέριμνων νεανικών χρόνων.
Μόνο τα νιάτα άφησα εκεί δεν τα βρίσκω όταν επιστρέφω,
χάθηκαν στο ταξίδι του χρόνου μαζί με μένα.
Πόσο ευάλωτοι είμαστε;
Πόσο σκληρός κι αλύγιστος ο χρόνος;
Πόσο αναλλοίωτος ο τόπος μας,
δεν αλλοιώνεται όπως εμείς!
Μόνο τις σκιές του παρελθόντος βοηθά να δω,
οι ήχοι χάθηκαν τους εκμηδένισε ο χρόνος,
ας λένε οι επιστήμονες ότι υπάρχουν και πως τίποτα δε χάνεται,
πως λείπει το μέσο για να τους αντιληφθούμε.
Το χώμα σου ξερό και πάντα διψασμένο
μας επηρέασε η γης αυτή,
ξεφεύγουμε από αυτή και πάλι σ' αυτήν επιστρέφουμε.
Μόνο να θαφτούν εκεί επιθυμούν τα παιδιά σου.
Με οδήγησε πίσω η νοσταλγία
και πάντα μέσα μου υπάρχει το ερώτημα
αν έκανα καλά που έφυγα ή όχι.
Η απάντηση πάντα θολή και προβληματισμένη

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-09-2021