Ρούχο Βαρύ

Δημιουργός: Euler2

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στους σταθμούς λαβωμένοι έρωτες
από αποχαιρετισμούς, οι νύχτες
κλαίνε αξημέρωτες
πληρώνουν λύπης δασμούς

Κι ο δικός μας έρωτας
βαριά τραυματισμένος
αιτίες μην αναζητάς
ο καθένας μας χαμένος

Ο δικός μας έρωτας
κλαίει σαν παιδάκι
τα χείλη κλειστά κρατάς
και χύνεις το φαρμάκι

Σε πελάγη σιωπής
πάλι ξανοιχτήκαμε
δίχως ίχνος ντροπής
με μοναξιά ντυθήκαμε

Ρούχο βαρύ η μοναξιά
που τις ψυχές πλακώνει
σαν τσιγάρου ρουφηξιά
που όμως δε τελειώνει.

Euler2.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-10-2021