Κι όμως

Δημιουργός: Αγιοβλασιτης, Aναστασιος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μου λεγες θα πέσω στη φωτιά ...
παρανάλωμα για σε να γίνω .
Ούτε ρόδο βλέπω ούτε κρίνο ...
ούτε ξεροβόρι και νοτιά .

Είσαι της ζωής μου η αρχή ...
και ποθώ να είσαι και το τέλος.
Ιοβόλο θα διαλέξω βέλος ...
να μου φθάνει μόνο  η αμυχή .

Έλεγες αν φύγεις  θα χαθώ ...
η ανάσα μου 'ναι το φιλί σου.
Θάνατος αργός η στέρησή σου...
στης Αχερουσίας το βυθό.

Άτυπη με βάραινε σκιά ...
στων συναισθημάτων σου το φάσμα .
Έγνοια μου δυσάρεστη το χάσμα ...
που 'μοιαζε με γκρίζα χαρακιά .

Κι όμως ,τέλος έφυγες εσύ ...
δίχως εξηγήσεις και αιτία .
Έγιν' η αγάπη πειρατεία ...
σε μια  παρωδία περισσή.

Άλλαξε του νου μου η φορά ...
κι όλα γίνανε θολά και γκρίζα.
Έγραψα στου κόσμου τη μαρκίζα...
λογική στο πάθος δεν χωρά .

Έγινε ο έρωτας θυμός ...
όμως δε στο κράτησα γινάτι .
Έριξα παντού νερό κι αλάτι ...
κι έμεινε ο παραλογισμός.
 

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-10-2021