Χωριό μου όμορφο .-

Δημιουργός: Ματσικοβίτης, Γιώργος Κύρου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Χωριό μου όμορφο .-

Χωριό μου όμορφο επιτέλους σε ξαναβλέπω
Χωριό των παιδικών μου χρόνων, όντας πολύ φιλόδοξος σ' άφησα πολύ νωρίς . Τα καλοκαίρια σου ήσουν πάντοτε ζεστό
και οι χειμώνες κρύοι Βαρδάρης όταν φυσούσε
πάγωναν ζώα, άνθρωποι ολάκερη η φύση.
Τον Αύγουστο ψήνονταν οι κάμποι σου.
Η ανατολή αργούσε πάντοτε αιτία το Πάλμις
κι η δύση πάντοτε ερχόταν νωρίς αιτία η Τζένα.
Λίγοι γνωρίζουν τα δυο βουνά
κι ας χύθηκε εκεί τόσο αίμα.
Ανάμεσα σ' ανατολή και δύση περνά ο ποταμός
ήρεμος ως άλλος Ντόν ο ζωοδότης Αξιός .
Επέστρεψα και σε ρωτώ
των οματιών μου όμορφο χωριό .
"Είμαι ο ίδιος;
Είμαι αυτός των παιδικών μου χρόνων;"
Όχι, ίδιο είσαι μόνο εσύ,
δεν άλλαξες εμείς αλλάξαμε.
Λείπουν οι ελπίδες και τα όνειρα της νιότης,
λείπουν οι έρωτες των αμέριμνων χρόνων.
Πόσο ευάλωτοι είμαστε;
Πόσο ανελέητος είσαι χρόνε
δεν αλλοιώνεσαι σαν εμάς!
Πως ν' αλλοιωθείς αφού είσαι η αιτία της αλλοίωσης;
Μόνο τις σκιές του παρελθόντος βοηθάς,
οι ήχοι χάθηκαν τους εκμηδένισες.
Με οδήγησε πίσω η νοσταλγία
επέστρεψε ο άντρας μαζί με το παιδί
έμπλεοι αναμνήσεων αλλά έλειπε ο χρόνος
κι ο άντρας με σκέψη θολή αναρωτιέται
αν έπραξε σωστά που έφυγε.
Τα σπίτια είναι έρημα έσβησαν οι αριθμοί στους τοίχους
κισσοί και ζιζάνια γέμισαν στους κήπους,
μοσχοβολούσαν γιασεμί κάποτε οι δρόμοι
τώρα οι γλάστρες είναι αδειανές
στέκουν απελπισμένες στο μπαλκόνι ,
χαμένες οι ανθρώπινες σκιές
άλλοτε ακούγονταν παιδικές φωνές
τώρα υπάρχουν συριγμοί ερπετών,
αντηχούν οι κραυγές των ψυχών
γνωστών φίλων και γονιών
στης εκκλησιάς την πίσω αυλή
όπου βρίσκονται κοιμώμενοι χωρίς ψυχή.
Άλλαξαν όλα στο μικρό χωριό
μόνο το κρύο έμεινε το ίδιο τσουχτερό.
Ξεφεύγουμε από σένα
και πάλι κοντά σου επιστρέφουμε
για να μας θάψουν στην ευλογημένη γη σου
σαν γνήσια άσωτα παιδιά που πάντα
μετανιωμένα επιστρέφουν.
Το παιδί κι ο άντρας επιστρέφουν για πάντα εκεί
στη γη που τους ανήκει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-10-2021