Στων παραλλήλων

Δημιουργός: liontari73, spilios

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μάθε μου λεγαν τ΄όνειρο σου ν΄αγαπάς
κι άστο στ΄ αμπάρι της καρδιάς καλά κρυμμένο
κι αν θέλεις κλάψε, τις νυχτιές, μην το κρατάς
κάποτε ούρλιαζα μα τώρα πια σωπαίνω.
.
Σε ποια σας μάχη πάλι πρέπει να ριχτώ
γονυπετής, ποιους ν΄αγαπήσω, νέους θύτες?
κάποτε κράταγα παράθυρο ανοιχτό
να δραπετεύω σε παράλληλους πλανήτες.
.
Στων παραλλήλων τα λημέρια είχα χαθεί
κι έλεγα πάντα θα περάσει η καταιγίδα
καλά κρυμμένος - θα περάσει η βροχή
πέρασε τάχα, ήρθε άλλη, δεν την είδα!
.
Κάποτε ούρλιαζα μα τώρα πια σιωπώ
τους παραλλήλους μου τους γκρέμισα κομμάτια
κι από τις ήττες έχω μάθει μόνο αυτό
να τους κοιτώ, τους θύτες μου, πάντα στα μάτια.
.
Δεν είμαι χείμαρρος ούτε ο γκρεμιστής
ούτε γκρεμίζοντας ποθώ να ξαναχτίσω
των ''αξιών σας'' ο εχέφρων ''πορθητής''
μ΄αυτός που τρέχουν τα σκυλιά πάντα ξοπίσω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-10-2021