Όνειρο

Δημιουργός: -Nikos-, Νίκος

το εγραψα στα 18 μου για την πρωτη μου πραγματικη αγάπη. Ήταν καλοκαιρινός έρωτας, Μας χωρισε η απόσταση και η πραγματικότητα.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δολοφονία προχθές από έναν άγγελο στον παράδεισο,
για μια αγάπη.
Στη λεωφόρο της λύπης οδηγούνε τον άγγελο,
στο δικαστήριο της αηδίας.
Όμως ο άγγελος δε λυπάται, δεν είναι φονιάς,
μα ερωτευμένος.
Δεν νιωθει ντροπή πίκρα, δεν αναζητά το τίποτα,
κανέναν.
Είναι αυτός, ένας λευκός άγγελος με μερικούς
λεκέδες αίμα.
Η φαντασίωση χάνεται, το όνειρο του συνειδητου αρχίζει
Δεν είναι έγκλημα ο φόνος μα παρεκτροπή,ξέσπασμα
φυγή από την αποσαρθρωση, τη νάρκη, τη χαμένη
ελπίδα.
Ο άγγελος με κοιτά
-Είμαι ακροατής στο δικαστήριο- σκύβει , χαμογελά.
"Αθώος" είπε, φεύγει.
Πλάνη, ρωτάω τί ,
Δάκρυ, ένα δάκρυ φωνάζουν.
Βουβαμάρα.
Δεν ειναι λύπη, χάος.
Ανια, φόβος, σάπιος αέρας.
Μια καρδιά, ένας έρωτας.
Ο άγγελος γελά, τον κοιτάζουμε, γελάμε όλοι.
Θέλω να σταματήσω, αδύνατο, ακροατής της πλάνης.
Δέσμευση χαρα, φυλακισμένη αγάπη
Τιθασευμένη ορμή, συγκρατημένος αυθορμητισμός
Ο άγγελος δεν μπορουσε ν' αντέξει
αυτοκτόνησε, όμως οι άγγελοι δεν μπορούν να πεθάνουν...
Τέλος τ'ονειρο σβήνει, έφυγε, καλοκαιρινός συνειρμός,
απατη.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-09-2006