Στη σπηλιά του βουνού.-

Δημιουργός: Τυρταίος, Τυρταίος Γεωργίου

(Αφιερωμένο στη μνήμη του Δ.Λ.)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Kαθισμένος στη κορυφή του βουνού
παρακολουθώ υπομονετικά το αστέρι
που τη λάμψη του στέλνει κάθε νύχτα μόνο για μένα.
Είμαι γιος του ανέμου που περιμένει
αλλά η λάμψη του αστεριού δε φτάνει .
Ξημερώνει, ο Ήλιος δειλά φωτίζει την ουράνια στέγη
κι ακόμη τ' αστέρι να φανεί,
αναρωτιέμαι αν κουράστηκε κι αυτό .

Εδώ θα μείνω μακριά από όλους
στον πήλινο θρόνο που οι άνεμοι χτυπούν αλύπητα
στη σπηλιά των θεών που πιστεύω.
Φίλοι μου σταματήστε τη λύπη
μη θρηνείται για μένα επειδή απέχω από τον κόσμο σας,
ο εφιάλτης των αναμνήσεων έχει παρέλθει.

Κάποιος διεισδύει στο άβατο βασίλειο μου
είναι ο εαυτός μου της παιδικής ηλικίας
που δε μ' εγκαταλείπει ποτέ, χλευάζει χωρίς κατανόηση
για τα ακατανόητα σχέδια του μελλοντικού μου εγώ.
Αν ήμουν στη θέση σου, είπα ,θα κατακτούσα τον κόσμο,
θα ξανάχτιζα το παρελθόν και το μέλλον μου .
Αλλά γνωρίζω ότι οι καιροί δεν είναι όμοιοι όπως ο χρόνος .

Ποιος προσπαθεί να σπάσει τη σιωπή μου ;
Ποιος θέλει να μιλώ με άλλες φωνές;
Ποιος βουτάει στα βάθη της ύπαρξης μου
κι αναδύεται σαν σκιά της σκιάς μου;

Επιμένω ακόμα κάτω από τον ουρανό
σ' αυτό τον κόσμο στο ψηλό βουνό
να διαδώσω το λόγο μου στους σιωπηλούς
της αγάπης του αναίμακτους βωμούς.
Το αστέρι μου ξύπνησε κι έστειλε μήνυμα πως με περιμένει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-10-2021