Μια φθινοπωρινή Παρασκευή.-

Δημιουργός: Λαθραναγνώστης, Αλέξανδρος Φιλιππίδης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η πρώτη λέξη προφέρεται ανεπαίσθητα και τρυφερά “Μαμά” .
Οι επόμενες λέξεις χάνονται στον αέρα,
κανένας δεν τις θυμάται, εκτός από την πρώτη λέξη
που ηχεί στα αυτιά για πάντα.

Λέξεις, φωνές και μνήμες συσσωρεύτηκαν τη νύχτα,
επιλεγμένα αποσπάσματα της παιδικής ηλικίας
και αυτές της μετέπειτα ζωής, ταλάνιζαν τον ύπνο μου .
Ήταν μια νύχτα φθινοπωρινή ημέρα Παρασκευή
θύμησες νεανικές οι περισσότερες ζωντανές .

Γεννήθηκα άνοιξη εποχή όπου η πραότητα της γης
επιστρέφει στην ηρεμία του αέρα
μαζί με τις επιθυμίες των ανθρώπων.
Γεννήθηκα άνοιξη όταν η φύση τρελαίνεται
και δίνει τις αμετάβλητες εντολές γι ανακαίνιση.

Περιμένω στο φωτεινό διάδρομο κρατώντας
από το χέρι τη σκιά μου που κρύβεται από τις ενοχές ,
νιώθω τη βαρύτητα να χάνεται και το ταξίδι να πλησιάζει.


Θεσσαλονίκη 23 Οκτωβρίου 2021

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-10-2021