Για το μικρό χαμίνι

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, το ποιηματάκι...δεν είναι φαντασίας, να μου είστε όλοι καλά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γλύστραγε κι`
έπεφτα.
Έπεφτα και
σηκωνόμουν.
Λάσπη κι`
άλλη λάσπη,
πόση λάσπη
θεέ μου.

Γέμισα κοκκινόχωμα
ως μέσα τη
ψυχή.
Κι` ανέβαινα
κι` ανέβαινα,
στο κόσμο
μοναχή.

Γδάρθηκαν τα
χέρια μου,
τα πόδια μου,
γδάρθηκαν τα
λιγοστά
όνειρά μου.
Και μάτωσε
η καρδιά μου.

Δεν υπήρχε
κανείς.
Ένα χέρι να
πιαστώ.
Που πήγαν
αλήθεια, οι
άνθρωποι.

Αυτοί οι λίγοι
που έχουν
μείνει,
σε τούτο το
καμίνι.
Για το μικρό
χαμίνι.

Λάσπη, πέτρα
γκορτσιές, βάτα.
Κι` ένα χλωμό
φεγγάρι,
δεν ήρθε στη
γιορτή μου
μ` ένα κλωνί
θυμάρι.

Αδαμοπούλου Γεωργία
30-10-2021

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-10-2021