1000-----ναι, έχω ένα όνειρο. Ε

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>1000-----ναι, έχω ένα όνειρο. Ε</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>1000-----ναι, έχω ένα όνειρο. Ε</b><p>Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ<p><i> Καλό ξημέρωμα φίλοι μου.......ας μου έδινε παπούτσια!! για τα παιδάκια...σας ευχαριστώ πάντα όλους.</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p> 	<br />
Ναι, έχω ένα όνειρο κι είμαι αρκετά τρελή να το μοιραστώ μαζί σας, όχι δεν θα το στείλω στο θεό, θαρρώ πολύ κουράστηκε με τα ανθρώπινα μας. Όπως καλά γνωρίζετε εγώ πάνω απ` όλο είμαι μάνα, μετά σύζυγος, δούλα, μαγείρισσα , ποιήτρια...λέμε τώρα... και καλή Κουμμουνίστρια, μα μόνο άνθρωπος θέλω να είμαι.<br />
Έχω καιρό να γράψω για τον πλούσιο μου γείτονα κι ούτε θα γράψω πάλι, με ζωνει η πίκρα, ξυπνώ, κοιμάμαι με όλο το Κεφάλαιο φάτσα- κάρτα απεναντί μου και τα κούτσικα εδώ κάτω στο υπόγειο πούντιασαν το χειμώνα, αν αυτό δεν είναι η εκδίκηση της Προλετάριας τι είναι? πονώ.<br />
Βασικά το BOSS το συμπαθώ πάρα πολύ κι αυτός εμένα, σε περιπτώσεις μεγάλης φτώχειας μου δίνει κι από 500 ευρώ, να μην ξυλιάζουν τ` αγγελούδια, ναι μου τα δίνει κι ας γράφουν οι κάμερες την αφεντιά μου, βράδυ πρωί-βράδυ πρωί με τους Ριζοσπάστες έξω από την χρυσή του πόρτα.<br />
Έχω λοιπόν χρόνια μια τρελή επιθυμία, να του προτείνω να κάνουμε ένα DEL , μια δίκαιη μοιρασιά ( ΄΄οχι σαν αυτή που θέλουν ούλοι, να μας πάρουν στεριά και θάλασσα μπιλ- παρά ) δίκαιη!!!<br />
Έχουμε λοιπόν και λέμε, του δίνω την αετοφωλιά 144 τετραγωνικά ακριβώς, 7 πατζούρια διπλά, βεράντες γύρω- γύρω, τζάμια..όλα πλύσιμο θέλουν και σφουγγάρισμα, τι τα θέλω, δεν τα θέλω, περισσεύουν τώρα πια.<br />
Δυο ανθρώποι έίναι θαρρώ τους φτάνει, έχει και δώμα να μένουν οι μαυρούλες , να πλένουν τα επάρατα παντζούρια, του περίσευματος.<br />
Θα τον ανεβάσω λοιπόν ψηλά, πολύ ψηλά, θα έχει θέα στον ουρανό, στον ήλιο, στο φως, στα φεγγάρια κι όλα τ` άσπρα περιστέρια μου bonus ...δεν είναι και λίγον...<br />
Εγώ παίρνω τον Τακούλη και κατεβαίνουμε στο μικρό σπιτάκι του κήπου 70-80 τετραγωνικά, το πρόχειρο του Καισαρίων...ένα πράμα σαν το σπιτάκι του κηπουρού, που διαβάζουμε στα μυθιστορήματα.<br />
Θα χάσω την θέα στα σύμπαντα μα δεν με νοιάζει, θα είμαι στα χαμηλά ούτε αυτό με νοιάζει, δεν θα είμαι και στο χώμα της σπηλιάς, στο γκαζόν θα είμαι περφεχτ!<br />
Ξεκινάω...μαζεύω 3 σκυλιά αδέσποτα, 5 γάτες αδέσποτες κι αυτές, αγοράζω 5 καναρίνια, ένα παπαγάλο, έναν σκατζόχοιρο, τρεις χελώνες, 3 παγώνια, 10 άσπρα κουνελάκια, αρέσουν στα παιδάκια......<br />
Δίπλα στο μπάρμπεκιου φτιάχνω κοτέτσι 10 κότες καλά είναι, μ` αρέσουν τα αυγά, της βλάχας.<br />
Μαζεύω τζάτζαλα, μάτζαλα, τα κουνελοποιήματα, ημερολόγια, τα 2 βιβλία που έχω γράψει και μ` έφτυσαν οι Ψυχογιοί της πλάσης, όλες τις φωτογραφίες, μετακομίζω στα λουλουδάκια απέναντι.<br />
Έχω κλείσει με τον Καισαρίων και τη στέγη για το παιδάκι μου...28 χρόνων μουλάρι, μην το αφήσω στους 5 δρόμους, μου δίνει λοιπόν ο γείτονας ένα από τα διαμερίσματα που ΄χει μέσα στο λόφο, άδεια κι αυτά.<br />
Περιχαρής ο Γιάννης την κοπανάει χθες...όχι σήμερα, ευτυχώς να μου φέρει και νυφούλα, τάπερ ένα βήμα!! έξοχα.Προχωράμε στο ψητό!!! το φιλέτο!! ( Σαν το Ελληνικό ένα πράγμα, που το έδωσαν ξεφτίλα )<br />
Μην νοιάζεστε...από τους πολλούς Ρίζους το έπαθα..όλο κάτι θυμάμαι, ο πύργος λοιπόν δίπλα στο σπιτάκι του κηπουρού, με την πισίνα του, τους πολυελαίους του, την χρυσή την πόρτα, οικόσημα, 50 δορυφορικές, μόοονον 750---800----τετραγωνικά, ανακαινισμένος το καλοκαίρι μην σας πω από τα θεμέλια.<br />
Μια χαρά ήτανε..μα μεταξύ μας βαριόταν η κυρία του κυρίου, πως να περάσει κι ώρα, λείπει και τ` αφεντικό σ` όλη την γη 10 μήνες το χρόνο ....άν δεν γράφεις ότι σου κατέβει.... αγόρασε λοιπόν έτσι στο τσακ, μπαμ και κάτω το διπλανό οικόπεδο κι έχτισε μέχρι να πεις, κίμινο την μικρή μονοκατοικία που λέγαμε, να στεγαστούν μέχρι να τελειώσει το παλατάκι, πήγαμε και στην δεξίωση, όλα τέλεια, κάτι πολυέλαιοι!! Κόοολαση!!!<br />
Ναι ..εγώ χάρηκα πάρα πολύ, γιατί όχι άλλωστε, 8-10- μήνες δούλευαν και τα 170 επαγγέλματα γύρω από την οικοδομή, που ψυχοραγούν, για την ακρίβεια έχουν πεθάνει.<br />
Οι Αλβανοί πετράδες έξοχοι!!! τι μαστόροι!<br />
Όλα τελειώνουν κάποτε, ο πύργος έτοιμος, μεγαλοπρεπής!! φώτα, κι όλα όσα έχει ένα μικρό παλάτι που σέβεται το οικόσημο του. Πήγαμε και στην δεξίωση, δεν θα αναφέρω τι φάγαμε άστα να πάνε στο διάβολο,<br />
το μέτρο όμως εγώ το είχα μαζί μου!! μέτραγα η άθλια.<br />
Απα..πα.πα. δεν θα γίνω κουτσομπόλα, γύρω στο 1.300.000 ευρώ τσίπικα στοίχισε το παλατάκι, ας επικεντρωθώ στο DEL του λόφου..στη σύμπραξη κεφαλαίου, προλεταριάτου.<br />
Μην νομίσετε ότι εγώ θέλω να πάρω τα σπίτια του κόσμου, θα σας εξηγήσω πιο κάτω και θα με νιώσετε, απλά εγώ θέλω ότι ορίζει η δικαιοσύνη, η αν το πούμε διαφορετικά, ότι είναι περριτό για κάποιους κι άδικο μέχρι<br />
αηδίας Έτοιμο λοιπόν.το παλατάκι, ο καιρός περνούσε ...κι εγώ δεν φταίω που από εδώ ψηλά όλα τα βλέπεις, θες δεν θες, η κυρία- του κυρίου είδε ότι πιο πολύ βολεύει το μικρό σπίτι, συνεχίζει εκεί την ζωή της ...καλά να είναι η γυναίκα....που ν` ανεβαίνει να κατεβαίνει, αχανές ένα πράγμα, ενω το μικρό είναι ζεστούλι.<br />
Δεν είμαι κακίστρω μα θα το γράψω, αυτό το σκηνικό μου θυμίζει τις μεζονέτες του Έλληνα, όλοι μα όλοι μεζονέτες ήθελαν, να μην βλέπουν ούτε τα παιδιά τους, ούτε τον παππού στο τρίτο πάτωμα!!! δυστυχία μου Ελλάς.<br />
Συνεχίζω..έμεινε το κάστρο στην μοναξιά του, στους πολυελαίους του, στα Μπουχάρα κ.λ.π.<br />
Ονειρεύομαι...κάνω απλά ένα τηλέφωνο, ακριβώς όπως ζητάω τα 500 ευρώ, να μου το δώσει, με αντάλλαγμα όλα τα περιστέρια μου, ...δεν ειν και λίγον...το έχω μετρήσει...όχι σαν τον Πάιατ...που μετράει...Ελλάδα κι απλά ψωνίζει.....<br />
Ε!!! ΡΕ!! ΓΛΈΝΤΙΑ!!μαζεύω 77 ορφανά, Ελληνόπουλα, προσφυγόπουλα, μαύρα, άσπρα, κίτρινα, κούτσικα να είναι, ειδικά τα νεγράκια πολύ μου αρέσουν.<br />
Και φτιάχνω! τι φτιάχνω Θεούλη μου!!<br />
Ένα ορφανοτροφείο, με κήπο, πισίνα, σαλόνι φανταστικό!! θα πετάξω κι 20 μεγάλα μαξιλάρια σ` όλα τα χρώματα πάνω στα Μπουχάρα τα χαλιά, ζωγραφίζω την ευτυχία στο λόφο.<br />
Χμμμ μας έμειναν τα γκαράζ 1000 περίπου τετραγωνικά, τα θέλω, να φτιάξω κουζίνες, πλυντήρια, τραπεζαρία,<br />
ένα χώρο ψυχαγωγίας...με στρουμφάκια!! και γκαζιές!<br />
Τα αυτοκίνητα??? δεν με νοιάζει γείτονα, βάλ`τα στην αλάνα, σιγά και τι θα πάθουν, μια Μπέντλευ, μια Άστον Μάρτιν, μια Πόρσε και μια BMW...τι μοντέλο ρεεε Τάκη?, ας τα φάει το αγιάζι, η λάσπη, η σκόνη, οι βροχές, η ξεραίλα, ας διψάσουν, ας πεινάσουν, ας τα κάψει ο ήλιος, που βάλαμε τα αυτοκίνητα μέσα!! να έχουμε τα παιδιά, πεταμένα έξω!!<br />
Καισαρίων τέλος θα κλείσει η συμφωνία, Σύμπαντα σου δίνω, περιστέρια σου δίνω..δεν ειν και λίγον!!!<br />
Το DELέκλεισε..αράζω!!<br />
Σε κουνιστή πολυθρόνα στο γκαζόν, από την αυγή μέχρι της ζωής μου το δείλι, δεν κουνιέμαι, δεν σιέμαι, δεν γράφω, δεν κάνω τιιίποτα!! ησύχασα.<br />
Μόνο..μόνο..ακούω την ενάτη του Μπετόβεν από 77 παιδικές φωνούλες..Ζω...Άνθρωποι.<br />
Χίλια βιολιά, ένα κονσέρτο, με γέλια, τσιρίδες, φωνές, στριγκλιές, πλατς-πλουτς, μαλώματα και φιλιώματα<br />
χαρές και τραγουδάκια...<br />
Μην κλαις Γεωργία, μην κλαις.<br />
Πετάω τα γ--- τσιγάρα,τα χαρτιά, τα μολύβια, τζετζερέδια, τρώω ψωμί και τυρί, τρώω αυγά, δεν τρώω.<br />
Φυτρώνω στο κήπο, βγάζω ρίζες κλαδιά, γίνομαι μια μικρή ροδιά, με κόκκινα λουλουδάκια,<br />
πορφυρές της χαράς καμπανούλες,<br />
γιορτινό της Ανάστασης φουστάνι<br />
στου ονείρου μου το σεργιάνι.<br />
Θ` αφήσω μόνο μια γραφή.........Παιδιά μην νοιάζεστε για τους πολυελαίους<br />
στάχτη κι αποκαίδια<br />
της ματαιοδοξίας τα στολίδια.<br />
Όπου υπάρχουν οι πολυέλαιοι, δεν φωλιάζει, η αγάπη, η αλήθεια, η δικαιοσύνη.<br />
Να τους σπάσετε, δεν ειν κακόν<br />
<br />
4---4-2018-<br />
Αδαμοπούλου Γεωργία.<br />
<br />
Επανάληψη  18-11-2021------(2314 )<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-11-2021</td><td valign=top></td></table><br />