Νοσταλγια Αγναντευοντασ Το Πελαγο

Δημιουργός: ΑΒΕΡΟΗΣ, ΡΟΛΑΝΔΟΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα θλιμμένα δειλινά που βγαίνω στο μπαλκόνι
κι ο καημός σου αγιάτρευτος με σβήνει και με λειώνει
ως θωρώ το πέλαγο πού σαν γαλανό σεντόνι
μακριά στ’ ορίζοντα επεκτείνεται την άκρη,
υποφέρω χύνοντας ποτάμια μαύρο δάκρυ.

Σε νοσταλγώ δειλινά φαιά κι ανταριασμένα
και την πικροθάλασσα αγναντεύω στα χαμένα
μπας και κατά τύχη δω καμωματού μου εσένα
με πανώρια νά’ ρχεσαι βαμμένη τρεχαντήρα
να γεμίσεις μ’ ομορφιές τη ζήση μου τη στείρα.

Νοερά σε πέλαγα πετάω σαν ψαρόνι
απ’ της έρμης τρώγλης μου το σκοτεινό μπαλκόνι
κι αρμενίζω αντάμα σου στα θέλγητρά σου σκόνη,
μα μου φεύγεις και τραβάς για αλαργινά σου μέρη
και φουρτούνες στην καρδιά τη δόλια μού’ χεις φέρει.

Τη μορφή σου στ’ άραχλα τα δειλινά τη φέρνω
και θαρρώ πως στη ζεστή την αγκαλιά σου γέρνω
κι απ’ τα ροζ τα χείλια σου γλυκό φιλί πως παίρνω
όμως σβήνεις ξαφνικά σαν το κερί τις νύχτες
σαν χτυπούν μεσάνυχτα των ρολογιών οι δείχτες.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-12-2021