Εμένα η πατρίδα μου, το Καζαντζάκη εγέννα

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλό ξημέρωμα φίλοι μου, ας γράψουμε κανένα κατεβατό για την κατακαημένη μας και ποιος δεν την αγαπά. Σας ευχαριστώ όλους.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κελαριστό ειν το νερό, κελαιδιστά τα πουλιά
της Λαμπρής το αλωνάκι, δυο άσπρα κεριά.
Βράχος και πέτρα, δυο λιοκούκουτσα φως
εμένα η πατρίδα μου όλη, τίμιος σταυρός.

Κοχύλια στην άμμο, καίκια στο Αιγαίο
ένα ανθάκι στον ήλιο, ένα γράμμα να κλαίω.
Αγιόκλημα, δυόσμος, θυμάρι και πηγή
εμένα η πατρίδα μου, μέλι πληγή

Στουρνάρια στο διάβα, μια πύλη στον ήλιο
μια σπηλιά, δέκα γίδια και έχω βασίλειο.
Βαρκούλα κόκκινο πανί, βασιλικός στη γλάστρα
κύματα και πελάγη και τα γαλάζια τ` άστρα.

Ψωμί με λάδι, ρίγανη, ο Παρθενώνας στα ψηλά
άγρια άτια στον Αίνο, κύμα που τη φιλά.
Αρχαία μάρμαρα, το βιος η Αρχαία Μεσσήνη
είναι εμέ η γαλανή, το πιο ιερό κομποσκοίνι.

Επτά μανουάλια με κεριά, στα ουράνια επάνω
μια μελωδία με βιολιά, ψηλά εκεί στο Βιάνο.
Δήλος, καταμεσίς λαμπρή, ένα σμάρι γλάροι
εμένα η πατρίδα μου, είναι της γης οι φάροι.

Θηκάρια στα σπαθιά, η γη του Κολοκοτρώνη
μητέρα μου και μάνα, καρφί που με πληγώνει.
Γράμματα του Μακρυγιάννη, ποιητές, βιβλία
η Ρωμιοσύνη μου θεός, ιερή μια ελεγεία.

Τα περιστέρια του Μαγιού, τα τσιπουργιάνια όλα
χρώματα σε παλέτα, μελωδική μια βιόλα.
Ζάλογγο και Κούγκι, φωνή του Καραισκάκη
εμένα η πατρίδα μου, είναι ηρώων το κονάκι.

Αρχόντισσα και λυγερή, μελίσσια και μπαξέδες
δυο στρειδάκια αγκαλιασμένα, δυο δίχρωμοι πανσέδες.
Τα χελιδόνια του Ιούλη, στην Αλκυόνη επάνω
στο όμορφο το Ψαροπούλι, ένα σταυρό να κάνω.

Κόκκινες παπαρούνες, Κύθνος και Επιτάφιος θρήνος
λουστρίνια παπουτσάκια βιός, Ανάσταση και Τήνος.
Δυο βότσαλα χρυσά, καμπαναριά στο βράχο
εμένα η πατρίδα μου, είναι...ζωή εν τάφω.

Γερμένες χρυσές ελιές και σύκα που μελώνουν
της μάνας μας οι αγκαλιές, κρινάκια που φυτρώνουν.
Άσπρα, κίτρινα και μπλε, στρωμένη η γης αρώματα
της ψυχής μας τα γραμμένα, μελάνια και βιώματα.

Τα Λαδάδικα, η Ρόζα, μια ζειμπεκιά του Τσιτσάνη
βαθιά η φωνή του Μητροπάνου, Πυρρίχιος, το στεφάνι.
Ο Πεντοζάλης μάτια μου, Κρήτη λεβεντογέννα
εμένα η πατρίδα μου, το Καζαντζάκη εγέννα.

Δραπετσώνα, Κοκκινιά, του Μπελογιάννη αίμα
χίλια, μύρια κόκκινα γαρύφαλλα, άλικο στέμμα.
Ποτάμια βουερά σωσμού, τα νάματα, όσια, άγια
η Σμύρνη και η Πόλη, σε δώδεκα τρισάγια.

2-12-2021
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-12-2021