Γάτα με πέταλα (αφιερωμένο στα σαλιγκάρια του

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Γάτα με πέταλα (αφιερωμένο στα σαλιγκάρια του</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Γάτα με πέταλα (αφιερωμένο στα σαλιγκάρια του</b><p>Δημιουργός: MARGARITA<p><i> Καλημέρα όμορφοι και όμορφες....αφασία η φάση</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>H νόνα μου η Μαρίκα παλιάς εποχής γυναίκα απ΄ το Φανάρι της Πόλης συνοικισμός ιστορικός, ήτανε γάτα με πέταλα κοινώς. Την ερωτεύθηκε ο παππούς σε ένα σουαρέ μέσα σε μια βραδιά κι άφησε οικογένεια κι αρραβωνιαστικιά. Άνδρας ψηλός <br />
και έμορφος με στυλ βρωπαϊκό και χρώμα Ανατολίας, ήξερε έλεγαν γλώσσες επτά <br />
και ήτανε σε θέση υψηλή στης Πόλης τα τελωνεία, απόφοιτος από τη μεγάλη <br />
του Γένους την σχολή «τι να το κάνεις μάτια μου» μου έλεγε η γιαγιά μου «το είχε <br />
το μυαλό του στο πουλί». Ο πανικός του την χρονιά χίλια εννιακόσια είκοσι τρία <br />
τον πάει με την οικογένεια εις την Μακεδονία «οι γνώσεις σας κύριε είν πολλές <br />
και οι θέσεις είναι κοντές για το ανάστημα σας» τον στείλανε Αθήνα ανάθεμα σας. Απόθανε απ την πείνα το σαράντα «αν είχε μια ντομάτα γεμιστή και λίγα συκωτάκια λιγούλια ντολμαδάκια και μια μερίδα κιοφτεδάκια  θα ζούσε» έλεγε η γιαγιά <br />
«χήρα με άφησε με τρία παιδιά, στα τριανταενιά». Τις συμβουλές της άρχισε <br />
με το μπουμπούκιασμα μου «αν θέλεις τζιέρι μου τον άντρα σου ναχεις στο χέρι, <br />
από τη μέση και κάτω μονάχα να σε ξέρει. Δεν πάει να είσαι όμορφη και γράμματα να γνωρίζεις, νοικοκυρά στο σπίτι σου, τίμια στη ζωή σου, πρέπει ο άντρας εγγόνα μου για να σε πεθυμήσει ποτάνα να είσαι στον έρωτα κρεβάτι όταν κάνετε <br />
και να είσαι ερεθιστική πολύ πριν βγάλεις το βρακί. Είναι πλάσματα αδύναμα, <br />
«αυτό» «ποιο έλεγα εγώ» μα κείνη το ξεπέρναγε λέγοντας πάλι «αυτό» γιαβρί μ΄<br />
τους κυβερνάει, όχι ποτέ σου να μην πεις ακόμα και αν δεν θέλεις, στο υπογράφω κοκόνα μου πως δεν θα καταλάβει με λίγα βαχ και πολλά αχ αχ εσύ θα τον τρελαίνεις. Να τον εκάνεις να θαρρεί πως είναι ο πρώτος σε όλο το μαχαλά κι απάνω στον πλανήτη, τσαχπίνικα να του μιλάς και μην ξεχνάς σε κάθε πρόταση σου <br />
να βάζεις και απ ένα παλικάρι μου, λεβέντη μου, γιαβρί μου και στο φαγί του <br />
τα μυρουδικά να σπάζουνε την όσφρηση του. Ποτέ άβαφη να μην σε δει, μα ούτε <br />
και με ρόμπα και όταν κάτι θα θες πολύ με χάδια πάγαινε ρώτα. Να βάζεις αρωματικά  μέσα εις την μπανιέρα όχι όμως δυνατά πολύ, έτσι θα γένονται ένα με του κορμιού σου την οσμή. Τα νυχτικά σου να είναι σε χρώματα παραλλαγή φωτιάς, θάλασσας <br />
και ουρανού και γης και όλα σου το λέω μεταξένια ακόμα και χειμώνα και όχι φανελένια. Να τον γλυκαίνεις το πρωί μην φεύγει πεινασμένος και τύχει καμιά <br />
στο δρόμο του ξετσίπωτη και σου έρθει χορτασμένος. Τα χείλη σου πάντα <br />
με κόκκινο της φλόγας περασμένα και στο στήθος, στους καρπούς, πίσω απ τα αυτιά <br />
και στο λαιμό σου επίσης δύο σταγόνες άρωμα από λουλούδια της φύσης. <br />
Να εδώ είναι η συνταγή και μου έδινε και άλλο χαρτί. Αυτά και άλλα πολλά έλεγε <br />
η γιαγιά μου μέχρι να ταξιδέψει εκεί ψηλά σπουδές περσότερες να κάμει έγραφε <br />
των αγγέλων το φιρμάνι. Τι έκανα εγώ; Διάβαζα το «The Hite report» να εκπαιδευθώ.<br />
Αχ που να σας τα λέω, ντρέπομαι…ανεπίδεκτη μαθήσεως εκ φύσεως.<br />
Πολύ κακιά μαθήτρια, δεν έβαλα μπροστά τις συμβουλές της νόνας μου Μαρίκας <br />
δεν ήθελα ο μάγκας Πειραιώτης μου να μ΄ αγαπάει μοναχά  για  τα αχ….και βαχ…<br />
και αχ….και βαχ…και αχ.. ναι… ξανά-μανά ααααααχ τ΄ ανάσκελα, τα μπρούμυτα μου και τα πλαγίως βογκητά μου…μα και για το μυαλό και την καλή καρδιά μου. Δυσλειτουργία εγκεφαλική είπε μια μέρα ο ασίκης μου τσατισμένος…γαμώ <br />
το πείσμα σου αυτό από τον πατέρα σου το πήρες, τον Αρκάδα …τι άλλο πια να πω με καθηγήτρια του έρωτα γιαγιά, τόσο μαθήτρια κακιά!!!!!!! Εμένα το sex drive μου <br />
ειν  φυσιολογικό αναφωνούσα ψύχραιμη να πας εσύ να κοιταχτείς . Λέτε φίλοι μου να ήμουνα τόσο χαζή;;; αλλά απ την άλλη μεριά γιατί ακόμα μετά από τόσα χρόνια πίνουμε το κρασόμηλο στα ποτηράκια της γιαγιάς μαζί;;; Α! να μη ξεχάσω να σας πω, πως είπα και στις κόρες μου καλού κακού, της νόνας μου της συνταγής <br />
το μυστικό!!!! <br />
<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-09-2006</td><td valign=top></td></table><br />