Ήταν τρελός της σάρκας χορός

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, όταν μιλάει η ζωή και λέει άλλο πράγμα η αγάπη κι` άλλο ο έρωτας, να είστε όλοι καλά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σαν έρθει χειμώνας στη καρδιά, χτυπάει πικρά τ` αγιάζι
τρυπώνει μέσα στη ψυχή, το σώμα περονιάζει.
Ειν η καρδιά, λεν πολλοί, που ζει αιώνια
που ποθεί, ερωτεύεται κι` όταν διαβούν τα χρόνια.

Καημένη μου, φρόνιμη καρδιά, όλο κοιτάς τα πρέπει
και τι εσένα ο εαυτός, αυτό το επιτρέπει.
Έχεις φωλίτσα στέρεη, περίσσια την αγάπη
μόνο τις νύχτες σου κυλά, ένα μόνο του δάκρυ.

Να ταξιδέψεις, δεν μπορείς, φύγαν όλα τα τρένα
μες στο κουκούλι σ` άφησαν, μ` όλα τα κεκτημένα.
Σκέφτεσαι όλο τα δειλινά, πάντα πίσω γυρίζεις
και ένα νέο σκίρτημα, εσύ το εμποδίζεις.

Γερνάς κι` όμως χτυπά, όπως στη πρώτη νιότη
εσύ μονάχη, διάλεξες, το ρόλο του στρατιώτη.
Τη χειμωνιά έκανες ρούχο σου, δεν το φοράς για σένα
κι` όταν θα νιώσεις τρέμουλο, σκέφτεσαι πάλι τρένα.

Μες στο σταθμό απόμεινες, στο γκρίζο το τοπίο
δεν θα` ρθει πάλι ο έρωτας και κάνει τόσο κρύο.
Τ` αραξοβόλι σου γερό, στέρεα το` χεις χτίσει
είναι η αγάπη θησαυρός, την έχεις καταχτήσει.

Θυμάσαι μόνο τις βραδιές , όταν λυγούσαν γόνατα
ήταν τρελός της σάρκας χορός, μέχρι τα ξημερώματα.
Λεν, δεν γερνούνε οι καρδιές, μια ανόητη σοφία
αφού τα κεκτημένα σου, θα` χουν τη σημασία.

Έχεις φτερά, το αισθάνεσαι κι` όλο γυρνάς τη πλάτη
μ` αγώνα την κατέκτησες, τη ποθητή αγάπη.
Κοιτάς προς το καθρέφτη σου, και σου μιλούν ρυτίδες
κι` όλο φυλάγεσαι γερά!! απ` της ζωής παγίδες.

22-12-2021
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-12-2021