Μάνα! μάνα! άκουγες στα υψώματα

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, όταν είναι βαθιά τα σημάδια, σας ευχαριστώ όλους.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πατέρας, μάνα
απόντες,
ερημιά.
Το απόλυτο τίποτα
στο αρχαίο λιθαράκι
κούνια, μπέλα, κούνια μπέλα,
όλη μέρα.
Ποιος σε νανούριζε
καρδιά μου.

Γάλα είχαμε, ναι
είχαμε,
το μόνο που είχαμε,
από τα δέκα μας
τα γίδια, που φύλαγε
ο μεγάλος στο
βουνό.
Πέντε παιδιά
όλα, πληγές.

Μάνα! μάνα! άκουγες
στα υψώματα.
Την έψαχνε η
Βενετσιάνα,
μάνα! που ήσουνα
ρε μάνα.
Γεράσαμε και θέλαμε
να κοιμηθούμε
μαζί σου.

Θεέ μου! τι απουσία!
Κι` ύστερα και ύστερα
αμολυτά!
Τα αρνιά!
στις μεγάλες πόλεις
που χτύπαγε η
λαμαρίνα.
Στης ζωής μας
τα σοκάκια,
που δεν είχανε
δυο κρίνα.

23-12-2021
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-12-2021