Την είδα πάλι αργά το βράδυ

Δημιουργός: ακριτας, Αναστάσιος. Π.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Την ονειρεύτηκα ξανά κι αυτό το βράδυ
την είδα κι άπλωσα ένα χάδι
να το σκεπαστεί
Μα δεν ήρθε να το πάρει
Αχ! μου το 'πε ένα φεγγάρι
πως ξανά θα μ' αρνηθεί

Αφού μ' αρνιέται θεέ μου πως;
να λούζω τα όνειρα στο φως
πως να μην πέφτω σε γκρεμούς
όταν σπαράζω απo καημούς

Πως να ξεχάσω τα φιλιά
τη γλύκα στην πνοή της
τα μάτια τα μενεξεδιά
τη φλόγα στο κορμί της

Την είδα πάλι αργά το βράδυ
το δάκρυ μου άφησα σημάδι
για να μη χαθεί
Mα έκανε πως δεν με ξέρει
τι κι αν άπλωσα το χέρι
να 'χει να πιαστεί

Αφού μ' αρνιέται θεέ μου πως;
να μην πονώ για εκείνη
άγιο για μένα είναι φως
και ρήγμα που δεν κλείνει...








Τον ονειρεύτηκα ξανά κι αυτό το βράδυ
τον είδα κι άπλωσα ένα χάδι
να το σκεπαστεί
Μα δεν ήρθε να το πάρει
Αχ! μου το 'πε ένα φεγγάρι
πως ξανά θα μ' αρνηθεί

Αφού μ' αρνιέται θεέ μου πως;
να λούζω τα όνειρα στο φως
πως να μην πέφτω σε γκρεμούς
όταν σπαράζω απo καημούς

Πως να ξεχάσω τα φιλιά
τη γλύκα στην πνοή του
τα μάτια τα μενεξεδιά
τη φλόγα στο κορμί του

Τον είδα πάλι αργά το βράδυ
το δάκρυ μου άφησα σημάδι
για να μη χαθεί
Mα έκανε πως δεν με ξέρει
τι κι αν άπλωσα το χέρι
να 'χει να πιαστεί

Αφού μ' αρνιέται θεέ μου πως;
να μην πονώ για εκείνον
άγιο για μένα είναι φως
και ρήγμα που δεν κλείνει

Τον ονειρεύτηκα ξανά κι αυτό το βράδυ
τον είδα κι άπλωσα ένα χάδι
να το σκεπαστεί
Μα δεν ήρθε να το πάρει
Αχ! μου το 'πε ένα φεγγάρι
πως ξανά θα μ' αρνηθεί

Αφού μ' αρνιέται θεέ μου πως;
να λούζω τα όνειρα στο φως
πως να μην πέφτω σε γκρεμούς
όταν σπαράζω απo καημούς

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-12-2021