Μα η σπορά θα γίνει

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Το ποιηματάκι είναι γραμμένο το 2017, μα το βρήκα πολύ επίκαιρο, να μου είστε όλοι καλά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μια ανεμώνα είδα χθες, κι` ήτανε μοναχή της
ρώτησα, εδώ ήσουν πάντα εσύ, άνοιξε τη ψυχή της.
Μου είπε ήτανε πολλές, ήρθε χειμώνας, κρύο
έπεσε χιονιάς, παγωνιά, έμειναν μόνο δύο.

Είχε ταιράκι κάποτε κι` έκλαψε τώρα μόνη
μου είπε, τούτους τους καιρούς, τίποτα δεν φυτρώνει.
Το κεφαλάκι έγειρε κι` ήταν λυπημένη
ένα φιλί της έδωσα, της είπα να προσμένει.

Θα κάνει πάλι ξαστεριά, ο ήλιος θα τ` ορίσει
και κείνη μοναχούλα της, δεν θα χρειαστεί να ζήσει.
Με λύπη μου είπε, με καημό, ταίρι δεν θα` χω πάλι
δάκρυ στα μάτια της κυλά και σκύβει το κεφάλι.

Χάδι, της έδωσα ζεστό, της είπα να ελπίζει
θα` ρθει καινούρια Άνοιξη, το φύτρο θα ανθίζει.
Άκου της είπα, μοναχός, είναι αυτός που θέλει
πρέπει να` ναι δυνατή, να αγαπά εν τέλει.

Κι` αν ήρθαν δύσκολοι καιροί, κεφάλι μη σηκώσει
όταν ποτίσεις τούτη γη, θα έχει να σου δώσει.
Είπαμε κι` άλλα είπαμε, της είπα είσαι νιά
έχε ελπίδα, δυνάμωσε, από εσέ προσμένουμε πολλά.

Με ήλιο μα και με βροχή, εδώ φυτρώνουν κι` άλλες
χωράφι! θα` ναι καρπερό, με της βροχής τις στάλες.
Σαν λίγο να σηκώθηκε και μου χαμογελούσε
με ελπίδα μα και δύναμη, εκεί θα καρτερούσε.

Την χαίδεψα και έφυγα,, μα όλο την θυμόμουν
τι κι` αν εγέρασα εγώ, για κείνη αγωνιζόμουν.
Να` χει ταιράκι διαλεχτό, ο κόσμος να ομορφύνει
ταξίδι να φύγω μακρινό, μα η σπορά θα γίνει.

29-12-2021
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-12-2021