Για μια σταγόνα αγκαλιά

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλό ξημέρωμα φίλοι μου, όποιος δεν βαριέται το διαβάζει......δεν μπορούσα να το κόψω, να μου είστε όλοι καλά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στο ποταμάκι το μικρό
που` χε χρωματιστά πουλιά,
ήταν το στρώμα μας ξερό,
=μια ξόβεργα από λυγαριά=

Παγίδα, σύρμα στο σχοινί
κόκκινο αίμα στο φτερό,
γκρίζοι μαβί οι ουρανοί,
δεν έβρεξε από καιρό.

Σαν φυλακίζαν τα πουλιά
στης λαμαρίνας!! φυλακή,
δεν έβρεξες, θεέ μια σταλιά
για κείνο το δικό σου αρνί.

Κει στο στρατόπεδο ψηλά
δεν έλεγε να ξημερώσει,
τα δενδρολίβανα ξερά!
ποιος τα είχε άραγε σκοτώσει.

Στα τσιμεντόλιθα θυσία
θυσία του φτωχού τ` αρνί,
μήτε θεός, μήτε εκκλησία
μήτε δυο άσπροι γερανοί.

Στο ποταμάκι της ζωής,
σβηστό ένα άγιο μανουάλι
σβηστό κελάρυσμα ψυχής
άγουρα χρόνια, βιοπάλη.

Στης λαμαρίνας τη σκεπή
δεν νιώσαμε ποτέ ψιχάλα,
τα βράδια πνιγηρή σιωπή==
λάσπη, στη χωματένια σκάλα.

Δεν έβρεξες θεέ ποτέ
και φύτρωναν τ` άσπρα κρινάκια
δεν έβρεξες θεέ ποτέ
Μάη που ανθίζουν τα κλαράκια

Κει στο στρατόπεδο ψηλά
που είχαμε προίκα το σταυρό,
ήταν τα μάτια μας θολά
στης λάσπης τους χορό.

Ποιος ορίζει, ποιος δικάζει==
να λερώσει τ` άσπρο κρίνο==
ποιος τις ξόβεργες τις βάζει==
στη μυρτιά και τ` άγιο σχίνο==

Λύκοι, πέσανε στ` αρνί
δεν έλεγε να ξημερώσει,
σύρματα βάλαν στο παχνί
το κρίνο να ματώσει!!

Χέρια μικρά, χέρια θεριά
και στη ψυχή η αγάπη,
κόψανε κόμπους και σχοινιά
κι` ας έμεινε ένα αγκάθι.

Για να θυμάσαι τα λερά
ανθρώπων, τ` άγρια πάθη,
να` ναι ολόλευκα τα φτερά
κι` ο τοίχος μας να γράφει.

Για μια σταγόνα αγκαλιά!!
δεν ήρθε μήτε ο θεός
να λευτερώσει τα πουλιά,
λεύτερος να` ναι κι` ο αμνός.

Πέρασαν χρόνοι και καιροί,
το ποταμάκι πάντα μένει.
είχαμε ένα λευκό κερί==
τη μοίρα μας να υφαίνει==

Κι` όλα χαθήκαν μες στη χάψη!!!
δεν φυλακίζουν τα πουλιά
με αίμα το χαρτί έχει γράψει==
ψάχναν μονάχα για αγκαλιά!!

Καλαμάτα 1973

27-1-2022
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-01-2022