Πες, πως δεν ήμουνα κανείς

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, ερωτικούλι! μέρες έχω να γράψω, σας ευχαριστώ όλους.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όταν θα πέσει το σκοτάδι
εγώ θα φύγω μες το βράδυ,
θα πάρω πίσω την καρδιά μου
από σενα` νε γλυκιά μου.

Όσα μαζί, μας κάναν ένα
θα σου τα γράψω σε καδένα
σαν κύριος θα αναχωρήσω
τη πόρτα πίσω μου θα κλείσω.

Το πόνο που` χω στη καρδιά μου
θα τον πάρω συντροφιά μου
κι` ούτε λέξη δεν θα πω,
θα φύγω φως μου θα χαθώ.

Στη νύχτα μέσα θα γλυστρήσω
ούτε τη σκιά μου δεν θ` αφήσω,
μη ψάξεις να με ξαναβρείς
πες, πως δεν ήμουνα κανείς.

Όταν καλή μου σκοτεινιάσει
το παρελθόν θα` χει περάσει
και θα μου μείνει μες στη μνήμη
για πάντα η αγάπη εκείνη.

Βουβός , δεν θα ξαναμιλήσω
κι` ούτε κάστρα, αλλού θα χτίσω
στην άμμο για να γκρεμιστούν
γιατί οι άνθρωποι πονούν.

Πόνο θα κρύψω στο σκοτάδι
θύμηση, το γλυκό σου χάδι,
μα η προδοσία ήταν μεγάλη
δεν θα γυρίσω πίσω πάλι.

Πάρε μελάνι ξέγραψε με
δεν υπήρξα, άκουσε με,
όποιος αγάπη δεν τιμά
δεν συγχωρείται, είναι αργά.

Φεύγω λοιπόν καλή μου
παίρνω μαζί και την ψυχή μου,
δεν ξέρω αν θα την ξαναδώσω
πόνεσα!! να` ξέρες πόσο.

28-1-2022
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-01-2022