Μια κούκλα μ' άσπρο βέλο

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλό ξημέρωμα φίλοι μου.......ποτέ δεν είχα μία κούκλα! να μου είστε καλά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Άσπρα πουλιά μου κύματα
μην πείτε πως πονώ,
μον στείλτε χαιρετίσματα
ήσυχα, πως γερνώ.

Μην πείτε δεν αγάπησα
σε τούτη δω τη πλάση,
ένα κεράκι κράτησα
γυμνή σ` ακροθαλάσσι.

Στον έρωτα το βασιλιά
δεν έδωσα χρυσό σταυρό,
άσπρα μου κύματα πουλιά
που πάτε προς τον ουρανό.

Μη πείτε πως τη λύτρωση
γυρεύω σ` ένα φύλλο
και της ψυχής την ύψωση,
κει στα παιδιά να στείλω.

Έχω μαλάματα, για διαθήκη
μολύβια, κραγιόνια, παντού
για τους θεούς στη θεία δίκη,
ποτάμια, έχω του καημού.

Μη πείτε πως πορεύτηκα
ζωή με δίχως λάθη,
μη πείτε πως δε σκέφτηκα
να δώσω το χρυσάφι.

Στάχια χρυσά μια αγκαλιά
μοίρασα με τα χέρια,
πάρτε με κύματα πουλιά
σε σκήτη τα νυχτέρια.

Την σωτηρία της ψυχής
εγώ τι να την κάνω,
στο τέλος τούτης διαδρομής
ένα κονσέρτο σ` ένα πιάνο.

Ένα κλωνί βασιλικό
κι` ένα κλωνί θυμάρι
ένα φουστάνι ναν λευκό
κι` ένα σπυρί σιτάρι!!

Να αφήσω πίσω σαν χαθώ
να ταξιδέψω αιώνια
σε παραδείσους να βρεθώ
μ` άνθια και χελιδόνια.

Άσπρα πουλιά μου κύματα
ειν καθαρή η ψυχή μου,
γερνώ και τ` αμαρτήματα
δεν τα` κάνα ζωή μου.

Ένα φουστάνι με φουρό
άσπρο, μια οργαντίνα!!
κει στο ταξίδι να φορώ
και να κρατώ δυο κρίνα.

Τη σωτηρία της ψυχής
πείτε, πως δεν την θέλω,
δυο λόγια μόνο προσευχής,
μια κούκλα μ` άσπρο βέλο.

Γερνώ πουλιά μου κύματα
και κούκλα εγώ δεν έχω
πείτε στα χαιρετίσματα
περπάτησα! κι` αντέχω.

5-2-2022
Αδαμοπούλου Γεωργία..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-02-2022