Γυναίκα

Δημιουργός: ΠΑΝΟΣ2

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η γυναίκα απο τη θάλασσα που ήρθε
το βλέμμα της όλο φωτιά
κι έκαψε το κορμί μου

Της άφησα τα άστρα όλα που μέτρησα
τις νύχτες του καυτού καλοκαιριού
της χάρισα τα δακρυα μου που έχυσα
και βλάστησε το χείλος του γκρεμού

Στο στήθος της συσπάστηκε ο πρώτος μου λυγμός
αίμα στα χείλη ανάβλυσε
κι έγινε ποταμός

Το πρώτο μου παράπονο
το ύστατο "γιατί"
γλυκό χάδι μου χάρισε
κι έγιναν κραυγή

Κι είπα'
"Δεν είμαι εγώ ο ανθρωπος
που χρόνια αναζητάς
Εγώ είμαι απο καιρό νεκρός
κι εσύ μόλις ξυπνάς

Αίμα και σάρκα και οστά
ζητώ να σμίξω το κορμί μου
κορμί που εσύ κομμάτιασες
στα βράχια μιας ερήμου

Ειπε'
"Ερημος είναι ο έρωτας
και βράχια τα όνειρα σου
θυσίασες το σώμα σου
μα έσωσες την καρδιά σου

Δεν είμαι εγώ η θάλασσα
να πέσεις να πνιγείς
Ειμαι σκοτάδι απύθμενο
κι ίσως να χαθείς

Είμαι ο πόνος που σιγά
σταλάζει στα όνειρα σου
ειμαι αγκάθι δολερό
που σκίζει την καρδιά σου

Ειμαι ανθός που ο κόρφος σου
θα προσπαθεί να κρύψει
κι ας φέρνει όταν μαραθεί
μόνο καυμό και θλίψη

Αλήθεια μεσ'τον Ανθρωπο
καμμία δεν υπάρχει
είπε κι από τα μάτια μου
έγινε φώς κι εχάθη

Η γυναίκα απο τη θάλασσα που ήρθε
ελπίδες βότσαλα στεγνά
χαράξαν τη ψυχή μου

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-07-2003