Πάρνηθα, αγάπη μου

Δημιουργός: Ερευνητής Αλήθειας

Το ποίημα δημιουργήθηκε την Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου του 2022

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κάποτε σε σταύρωσαν
Νόμιζαν ότι πέθανες
Αλλά εσύ αναστήθηκες
Στη Γη και στη καρδιά μου

Τα ελάφια σου και τα ποτάμια
Όμορφα και μες τη λάμια
Τα έλατά σου με μαγεύουν
Τ' άνθη σου με σαγηνεύουν

Οι λύκοι σου μ' αρέσουν
Στο χώμα δεν μπορούν
Όλα να χωρέσουν
Γι' αυτό τα ελέγχεις εσύ
Πάρνηθα, μοναδική...

Όσα κι αν σου ρίχνουν μπετά
Εσύ θα τους χτυπάς δυνατά
Με πλημμύρες και σεισμούς
Εκδικείσαι τους μαλθακούς

Καζίνο, κεραίες, αιολικά
Δεν έχουν θέση αυτά
Μέσα στη καρδιά σου
Όταν η δικιά μου σιγήσει
Κάψτε με εκεί. Χωρίς ντροπή.
Να προσέχετ', όμως, το βουνό πολύ!
Η εορτή της ψυχής μου να ηχήσει!

Σε πληγώνουν και σ΄απαξιούν
Βίου της Αττικής φωλιά
Κάποιοι άλλοι σ' αγαπούν
Καμιά δε σε μαυρίζει φωτιά
Μεγάλη εσύ Οζιά...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-02-2022