στα νερά της αδράνειας

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τρίξε όσο θες τα δόντια σου ζωή δε σε φοβούμαι
πριν με σκυλέψει ο θάνατος με σκύλεψες εσύ
αίμα σου έδωσα να πιεις, μου δωσες να θυμούμαι
όμως τι άλλο μου φυλά η άλλη σου η μισή;

ως τρέμει η γης με το σεισμό τρέμω κι εγώ το αύριο
κι η νύχτα είναι παράξενη η αποψινή πολύ
καράβι εγώ από χαρτί κι εσύ πέλαος άγριο
με τι δυνάμεις να σταθεί μπροστά σου το κορμί;

κουράστηκα να σκέφτομαι δίχως να κάνω βήμα
μεσ’ της αδράνειας τα νερά να πλέω, κιβωτός
κάθε που έρχεται η νυχτιά με το βαρύ της ντύμα
και μανταλώνω ερμητικά τις πύλες του φωτός

μα όταν έρθει η Στιγμή, -που ότι κι αν κάνω θα ρθει-
σαν άνεμος που απ’ το ασκί το σκάει χωστά – χωστά
να φύγει θέλω η ψυχή δίχως κανείς να μάθει
αν δείλιασε, αν φοβήθηκε, στο θάνατο μπροστά

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-09-2006