Κείνο το μικρό τ' αλάνι

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Περασμένα ναι, ξεχασμένα όχι, να μου είστε όλοι καλά. Παναγιώτη βάλσαμο τα λόγια σου..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μελισσάκια να` χει η αυλή σου
με το χρυσαφένιο χρώμα,
τα πουλιά του Παραδείσου
κι` ένα γιασεμάκι ακόμα.

Να` χει η μουριά σου μια φωλιά
και μια κούνια από σκοινί,
τα τσιπουργιάνια τα πουλιά,
να τ` αγαπούν οι ουρανοί.

Οι μυγδαλιές ν` ανθίσουν
να` χεις ένα ροζ φουστάνι
κοίτα τες, θα σου θυμίσουν,
κείνο το μικρό τ` αλάνι.

Μανουσάκια μια αγκαλιά
να σ` αγαπήσουν φως μου,
γλυκά μούρα απ` τη μουριά
και ένα λιθαράκι βιός μου.

Αρμπαρόριζα, θυμάρι
και τσιτάκι δανεικό,
όταν έβγαινε το φεγγάρι
και δεν ήξερες ταγκό.

Πλάκες είχε η σπηλιά
πλάκες κι` όλη η αυλή,
κι` αν την άκουσες τη μιλιά,
μάνα μου, έλεγε, πληγή!! .

Στο χώμα στη μουριά
στο λιθαράκι απ` τ` αρχαία,
τα κούτσικα που ήταν παιδιά,
σαν έπεσε η αυλαία.

Κουβαλάν τα τσιπουργιάνια
τη κούνια με το σκοινί,
κείνα τα μικρά τ` αλάνια
τ` αγαπούσαν οι ουρανοί!!

Τσιπουργιάνια.....οι σπίνοι

27-3-2022
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-03-2022