Ζωγραφισμένα μηδενικά.-

Δημιουργός: bobazax, Αλκίνοος Αναστασιάδης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όλα έγιναν πολύ γρήγορα το γνωρίζω,
ποτέ δεν σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να ξαναερωτευτώ.
Δυστυχώς, η αγάπη δεν αγγίζει πάντα τους ανθρώπους,
με τον ίδιο τρόπο ,την κατάλληλη στιγμή.
Πονάει και κλαίει η καρδιά μου
όταν σκέφτομαι μήπως σε χάσω.
Δεν ανέχομαι την εξαπάτηση , το ψέμα και την αχαριστία
Τα μάτια σου είναι σμαράγδια,
Φως που θεραπεύει τις πληγές μου.
Τα φιλιά είναι μια διέξοδος να βρεις τον πόνο μου,
Ξυπνάω κι ακούω τα πουλιά να τραγουδούν
για τη χαρά μιας καινούριας ημέρας,
Ανοίγω τα μάτια και βλέπω το πρόσωπό σου.
Σκέφτομαι ότι είσαι ο μεγαλύτερος θησαυρός μου,
και καταλαβαίνω πόσο σε αγαπώ.
Επιθυμία μου είναι να ξυπνήσεις με ένα χαμόγελο,
ώστε να έχεις θετική ενέργεια.
Τα μάτια σου είναι τόσο όμορφα,
τόσο λαμπερά
όσο ο ήλιος,
δυο γαλαζοπράσινα φύλλα
σαν ζωγραφισμένα μηδενικά
σαν αυτά που μου έδινε ο δάσκαλος
στο σχολείο.
Κάθε μέρα περνώ από το σπίτι σου,
οι δικοί σου μου πετούν ένα τούβλο.
Θα πηγαίνω πιο συχνά για να χτίσω ένα κάστρο.
Μου λείπεις σε χρειάζομαι.
Νόμιζα ότι το να είσαι μακριά θα μπορούσα να το ξεπεράσω,
αλλά η πραγματικότητα είναι ότι κάθε ώρα που περνά,
είναι ένα άπειρο στο οποίο θέλω να είμαι κοντά σου,
αισθάνομαι το δέρμα σου μυρίζω το άρωμά σου
με κάνει να νιώθω ευτυχισμένος.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 31-03-2022