Μου αρκεί ένα αστέρι

Δημιουργός: Ζωή Α.

«Κι όμως υπάρχει κι ένα είδος έρωτα που κρατά για πάντα…»

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θα μπορούσες το αστέρι ν ανάψεις για μένα
του ορίζοντα φως να ζεσταίνει τα βράδια μου
να διαλύσεις παλιά σύννεφα και σκοτάδια μου
δεν ζητάω πολλά …μου αρκεί μόνο ένα

Θα μπορούσες στον κήπο της αγάπης να μπεις
μ αν στο φράχτη σταθείς να μην πεις δεν σε κάλεσα
για μικρού κόσμου κλειδί ούτε εγώ παρακάλεσα
…μη ρήξεις το αστέρι μου στο χώμα της αυλής

Άφησέ το απαλά στο σκαλί της εξώπορτας
σαν νάταν πορσελάνινη, μια ανάσα μαγική
σταγόνα του «για πάντα» λαχτάρα ιδανική
της καρδιάς φυλαχτό ανεκπλήρωτος έρωτας

…Το φως του θ ανεβάζει της καρδιάς μου τον παλμό
ποτέ όμως δεν θα φτάσω στον δικό του ουρανό…
Είναι ανθρώπινη ανάγκη η αναζήτηση του «αδύνατου», του «ανέφικτου».
Ο ανεκπλήρωτος έρωτας είναι επώδυνος και πολύ προσωπικός,
ανεξίτηλα γραμμένος μέσα μας,
ένα συναίσθημα που δεν εκδηλώθηκε ποτέ,
με μια αίσθηση του αιώνιου, του ιδανικού…
…γιατί εάν κάτι δεν άρχισε ποτέ, δεν χρειάζεται να φοβάσαι ότι θα τελειώσει
και ούτε αλλοιώνεται από την καθημερινότητα και τις δυσκολίες της.
Παραμένει στα κρυφά, στριμώχνεται σε ξεχασμένες γωνιές για καιρό,
παραφυλάει, μας μπλέκει σε φαύλους κύκλους συναισθημάτων και σκέψεων,
ονείρων και επιθυμιών που ίσως να μην έχουν καν σχέση με την πραγματικότητα.
Είναι σαν το μυστικό,
που μπορεί να μην έχει αξία για κανέναν άλλο στον κόσμο,
είναι τόσο όμως πολύτιμο για σένα
και αφήνει ένα μόνιμο ερωτηματικό στην ψυχή…
τι θα είχε συμβεί άραγε αν…
κι αυτό το αν καίει για μέρες, μήνες, χρόνια… ίσως και για πάντα.

«Έρωτας δεν είναι μόνο ότι εκπληρώθηκε, είναι και ότι πόθησες.
Ίσως γι αυτό μας τρώνε για πάντα οι ανεκπλήρωτοι έρωτες.
Δεν πεθαίνουν γιατί δεν κατάφεραν να γεννηθούν.» (Κων/νος Καβάφης)

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-04-2022