Πήραν και τις ελιές, που μάσαμε με πόνο

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Περασμένα ναι, ξεχασμένα όχι .Γραμμένο το καλοκαίρι που κάηκε το Μάτι Αττικής.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μπήκαν στο σπίτι πήρανε, τις κότες απ` το κοτέτσι
πήραν και τα κοκόρια, πεθύμισαν γιουβέτσι.
'Αρπαξαν τη κατσίκα μας, δεν έχουμε πια γάλα
άρπαξαν και τα πρόβατα, αρνιά, μικρά μεγάλα.

Βούτηξαν το αλεύρι, δεν θα ζυμώσουμε ψωμί
το στάρι στο κατώι, ένα γουρούνι στην αυλή.
Θα το κάναμε παστό, να βγάλουμε το χρόνο
πήραν και τις ελιές, που μάσαμε με πόνο.

Και το κρασί που είχαμε, στο μεγάλο το βαρέλι
το βούτηξαν κι` αυτό, κριθάρι και το μέλι.
Πήραν τα κουνέλια μας, άσπρα, άσπρα αφράτα
δεν χόρταιναν με τίποτα, τα κάναν μαρινάτα.

Βούτηξαν κάτι μύγδαλα, θα βγάζαμε το χειμώνα
ένα σακί καρύδια, τη μια μας ανεμώνα.
Πήραν και το γάιδαρο, μαζί με το σαμάρι
κι` όλοι μαζί ρωτάγαμε, το Νόμπελ θα το πάρει?

Είχαμε δυο βαρέλια λάδι, τα βούτηξαν και κείνα
τα σκόρδα, τα κρεμμύδια, είχαν μεγάλη πείνα.
Κλέφτες μπήκαν κι` έκλεψαν, ένα κοφίνι αυγά
και πως θα κάνουμε Λαμπρή, ε! Γκρέκο φουκαρά

Ληστές κόψαν το φράχτη και πήραν τα σακιά
τους γίγαντες, τα φασόλια και ψάχναν τα κουκιά.
Ότι είχαμε το πήραν, μας αφήσανε τα σύρματα
πήρανε και τα γίδια, ακριβά κληροδοτήματα.

Τώρα θα φάμε, θα πιούμε, τέλειωσαν τα μνημόνια
διαβολικά καλοί που είναι, μείναν τα μακαρόνια.
Πέθανε κι` ο Σεφέρης για δεύτερη φορά
πέθανε κι` ο Ελύτης, στα χέρια τα λερά

Λερά τα καλοκαίρια μας και κλαίει το περιστέρι
δεν πέταξε ένας γερανός, μήτε γροθιά το χέρι.
Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα, πανώρια μου τι αιδώς!
πήρανε το ένα μας αρνί, Λαμπρής, ήταν ο αμνός.

30-4-2022
Αδαμοπούλου Γεωργία.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-04-2022