Είδαμε τα πουλιά ένα σμάρι

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλό μήνα φίλοι μου, σας ευχαριστώ πάντα.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Χίλιους χρόνους περάσαμε
να βρούμε μια αξία,
κλάψαμε και γελάσαμε
κι` όλο γύρω τοιχεία.

Με τη ψυχή στο στόμα
ανεβήκαμε τη χωμάτινη σκάλα,
στο αχυρένιο μας το στρώμα
που ήταν τα μικρά μεγάλα.

Και δείξαμε στον ήλιο
κάλπικο ένα δαχτυλίδι
μ` ένα χαρτί βασίλειο
φτιάξαμε ένα στολίδι.

Σκάψαμε μες στο χώμα
για μια ρίζα βασιλικό
κι` είπαμε λίγο ακόμα,
θα βρούμε το θεό.

Στα σύρματα κρεμάσαμε
την αθωότητα μας όλη
και την αγάπη απλώσαμε
σε τσιμεντένια πόλη.

Ψάξαμε δυο αχτίδες
φως να` χει η οικουμένη,
στις λιγοστές μας ελπίδες,
ότι δεν μας πεθαίνει.

Να βρούμε μια αξία
ν` αντέχει στο σκοτάδι,
σ` ένα φιλί η ουσία
δεν έχει η πλάση χάδι.

Μετρώντας τα τρελά πουλιά
γαντζωμένοι στο σύρμα,
ψίθυρος έγινε η μιλιά
για να φωνάζει κρίμα.

Ψάχναμε ένα τόπι χρυσό
κι` απλώναμε τα χέρια,
μια σταύρωση για το Χριστό
στο βράχο καντηλέρια.

Χίλιους χρόνους περάσαμε
κι` αγκύλωναν τ` αγκάθια,
χρυσό μπρισίμι ψάξαμε
να` χει η ψυχή μας άνθια.

Μια αξία η ζωή μας όλη
σ` ένα ματσάκι γιασεμί,
στης ροδιάς το περιβόλι
που` χει χρώμα κοραλί.

Με αγιόκλημα, θυμάρι
με δενδρολίβανο και δυόσμο,
είδαμε τα πουλιά ένα σμάρι
να σκεπάζουνε το κόσμο.

1-5-2022
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-05-2022