το λάθος

Δημιουργός: στρατος αντυπας, stratos

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Περπατώ ξυπόλητος στην αμμο.
Μ'ένα ποτό στο χέρι.
Κοιτάζω το απέραντο.
Της θάλασσας.
Γκρίζο το χρώμα της.
Οπως τ'ουρανού.
Γεμάτος σύννεφα.
Φυσσάει.Φυσσαει δυνατά
Ο αέρας δε με αφήνει,
να ακούσω τον ήχο της.
Ίσως βρέξει.Δε ξέρω.
Κάποιες σταγόνες.Εδώ κι εκεί.
Αμέσως στεγνώνουν.

Αργά το απόγευμα.
Ο ήλιος δε βγήκε σήμερα.
Πως να βγεί άλλωστε;
Το θεριό θ'αργήσει μα ημερέψει.
Γκρίζο τοπίο.
Γκρίζες και οι λέξεις.
Όλα γκρίζα.
Όμορφο χρώμα.Αλλά και άσχημο.
Σαν τα όνειρα.
Που ποτέ δε γνώρισαν
την αλήθεια.
Σαν τις ευχές.
Που δε βγήκαν.

Συνεχίζω να περπατώ.
Ξυπόλητος.Στην άμμο.
Το ποτήρι έχει αδειάσει.
Τελευταίες γουλιές στο στόμα μου.
Στέκομαι.
Κοιτάζω ένα βράχο.
Δεξιά.Απόμακρα.
Αγέρωχος.
Το νερό της θάλασσας πέφτει επάνω του.
Και αυτός εκεί.
Σαν την ασπίδα του τελευταίου,
αρχαίου πολεμιστή.
Στη μάχη.

Όλα φαίνονται σωστά.
Κι ας παλεύουν,ο αέρας.
Το νερό.Και η γη.
Αγώνας. Χωρίς νίκη.
Παλεύω κι εγώ.
Με τα λάθη μου.

Στο βάθος ίσα που φαίνεται μιά γραμμή.
Ορίζοντας; Υπάρχει;
Χάνεται γρήγορα.
Όπως γρήγορα πέφτει το σκοτάδι.
Καταλαγιάζει ο αέρας.
Τα τελευταία κύματα γράφουν,
το όνομά σου στην άμμο.
Μου λείπεις.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-05-2022