Ένας μακρύς περίπατος Δημιουργός: daponte, Σταύρος δυο ιδιοφυίες συνδιαλέγονται Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Ο καλοκαιριάτικος ήλιος είχε από ώρα γείρει προς το δυτικό ορίζοντα και παιχνίδιζε με τα φυλλώματα των δέντρων στα περίχωρα του ολλανδικού θερέτρου του Λάϊντεν.
Οι δύο σοβαροί κοστουμαρισμένοι κύριοι, έχοντας ολοκληρώσει το μεσημεριανό γεύμα τους, περπατούσαν κατά μήκος της ακτογραμμής επί ώρες, απορροφημένοι στην κατ' ιδίαν συνομιλία τους, στη βιεννέζικη διάλεκτο των γερμανικών.
Ο Μαέστρος, ένας κοντός, κακοφτιαγμένος, λιπόσαρκος και νευρικός άνδρας με μεγάλο μέτωπο και επιχρυσωμένα στρογγυλά ματογυάλια, μιλούσε ακατάπαυστα και συνόδευε τις κουβέντες του με απότομες σπαστικές κινήσεις. Ο δεύτερος άνδρας, ο Δόκτορας, ψηλότερος και λίγο πιο γεμάτος, με γκριζαρισμένο μούσι , άκουγε σιωπηλός και ανέκφραστος.
"Δόκτωρα σας τα είπα όλα : Από τότε που ο αγαπητός μου φίλος και συνεργάτης, ο μαέστρος Μπρούνο Βάλτερ, μου συνέστησε να προστρέξω σε σας, επιδίωξα να συναντηθούμε. Εντυπωσιάστηκε βαθιά από το πώς τον βοηθήσατε να ξεπεράσει την παράλυση του δεξιού χεριού που τον ταλαιπωρούσε και δυσχέραινε τη δουλειά του. Τον παροτρύνατε να ξεχνά, να λησμονεί, να φεύγει μακριά από τις σκοτούρες. 'Ομως... εμένα πώς μπορεί να με γιατρέψει η λησμονιά; Εγώ δεν μπορώ, όχι δεν μπορώ να ξεχάσω. Υποφέρω σα συλλογιέμαι τη γυναίκα μου, τη λατρευτή μου Άλμα στην αγκαλιά ενός άλλου άνδρα."
Ο Δόκτωρας ένευσε με κατανόηση και του αποκρίθηκε: "Συνειδητοποιείτε ότι η σύζυγός σας έχει σαν δεύτερο όνομα το Μαρία, το ίδιο όνομα με τη μητέρα σας, με την οποία, όπως συμπέρανα, ήσασταν στενά συνδεδεμένος, εξαρτημένος θα μπορούσα να πω. Κι όπως εμμονικά ακολουθούσατε τότε τη μητρική φιγούρα, έτσι και τώρα έχετε προσκολληθεί με πείσμα και επιμονή , με ιδεοληψία βλαβερή για σας, στη νέα σας μητέρα: τη γυναίκα σας. "
Ξαφνιασμένος ο Μαέστρος απάντησε: " Τέτοια δύναμη λοιπόν κουβαλάνε τα ονόματα , τόση που να κυβερνάνε τυραννικά τις ζωές μας;"
"Πραγματικά, συχνά τα ονόματα έχουν νοήματα που βαραίνουν , κι ίσως περισσότερα από ένα: επί παραδείγματι ,το όνομα της πόλης στην οποία βρισκόμαστε τώρα δα μπορεί να ερμηνευτεί τόσο ως Leiden (ηγεσία) όσο και σαν Lijden (μαρτύριο)", είπε ο Καθηγητής και βγάζοντας το επάργυρο ρολόι από την τσέπη του γιλέκου του παρατήρησε: " Αξιότιμε κύριε Μάλερ, έχουν περάσει τέσσερις ώρες σωστές από τότε που αρχίνησε η κουβέντα μας. Δε θυμάμαι να 'χω αφιερώσει άλλη φορά τόσο χρόνο μαζεμένο σε πελάτη μου μα είναι η πρώτη φορά που ο ακροατής καταλαβαίνει τόσο γρήγορα κι ενστερνίζεται τη θεωρία μου. Για έναν μη ειδικό στην ψυχολογία, όπως εσείς, αυτό είναι αξιομνημόνευτο"
"Δόκτωρ Φρόυντ, τα λόγια είναι φτωχά για να σας εκφράσω το μέγεθος της ευγνωμοσύνης μου. Γαληνέψατε την καρδιά μου, τη φτωχή βασανισμένη μου καρδιά. Δε σας το 'πα , μα οι γιατροί, ξέρετε, μου 'χουν διαγνώσει ρευματική βαλβιδοπάθεια. Φοβάμαι το θάνατο ίσως πιότερο από τους άλλους ανθρώπους. Κι όμως βρίσκεται παντού ο θάνατος, ολόγυρά μας και μέσα μας, όπως έλεγε και ο αγαπημένος μου Μότσαρτ. Κι εγώ είμαι ένας περιπλανώμενος Ιουδαίος σε αναζήτηση του Θεού, ένας αιώνια ξεριζωμένος, ένας τρις άπατρις: στην Αυστρία με λένε Βοημό, στη Γερμανία με λένε Αυστριακό και στον κόσμο ολάκερο με λεν Εβραίο"
Οι δυο τους σώπασαν και αφέθηκαν στο μουρμουρητό των κυμάτων της θάλασσας, το οποίο άρχισε στα αυτιά τους να παίρνει τη μορφή μιας απαλής μελωδίας, ενός Adagietto...
(Λάιντεν, Ολλανδία, Αύγουστος 1910) Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-05-2022 | |