Σε έρωτα, τρανό σεργιάνι

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Αναμνήσεις κι` αναμνήσεις, να μου είστε καλά, καλό μήνα.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θυμάσαι εκείνο το μεθύσι
σαν προσκυνούσαμε το θεό
κι` είχε η νιότης αγαπήσει
τον έρωτα μες στο σταυρό.

Κρύωνες κείνο το χειμώνα,
ένα φανταράκι σαν τ` άλλα
θα λέγες πριν ένα αιώνα,
σε κουκουλάκι και ένα γράμμα.

Μήπως το κράτησες αλήθεια,
στην Αλεξανδρούπολη ένα βράδυ,
σαν σε ζέσταινα στα στήθια
κι` έμεινε έρωτα το υφάδι.

Σου είχα στείλει ένα γράμμα
που` χε μέσα τη καρδιά,
κι` έγραφε πως είναι θαύμα
ν` έχει ανθάκια η ροδιά.

Στην Αλεξανδρούπολη στο λιμάνι
είχαμε σμίξει φως μου,
σε έρωτα, τρανό σεργιάνι,
σου είπα, είσαι ο εαυτός μου.

Κι` ακουγότανε στο ράδιο,
ποτέ δεν θα μπω σ` άλλο σώμα,
της ζωής μας το τετράδιο
είχε ένα φύλλο ακόμα.

Κρύωνες κι` η αγκαλιά
είχε αγάπη να ζεστάνει,
τότε που είμαστε παιδιά
κι` είχαν οι άλλοι το δικριάνι.

Να κόψουν, να θερίσουν,
θεέ, πόναγε τόσο!!!
σκόνη και θρύψαλα ν` αφήσουν
άραγε σκέφτηκαν πόσο.

Πόσο ορίζει τις καρδιές
η λογική των άλλων,
έλεγες, αγάπη μου μην κλαίς
στα πρέπει των μεγάλων.

Μας πήρανε και το φιλί
περνούσανε τα χρόνια
μια φλόγα είχαμε στο κερί
κι` έμεινε η κολώνια.

Μια θύμηση γλυκιά
στα εμπορικά του κόσμου,
στα πληγωμένα τα φιλιά,
πονάει η αγάπη φως μου.

Πόναγε χρόνια, μια ζωή
κι` ήρθε αγάπη άλλη
κι` έλεγε τότε η μουσική,
η αγάπη είναι ζάλη.

Ναι, αγαπήσαμε ξανά
μπήκαμε σ` άλλο σώμα
μα είναι κάτι δειλινά
που των ματιών σου το χρώμα.

Ξεθώριασε, ίσως, μπορεί
σαν κοιτάζω τ` άλλα μάτια,
στο ράδιο παίζουν οι καημοί
για όσα μας γκρέμισαν παλάτια!!

1-6-2022
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-06-2022