Για το πατέρα.+

Δημιουργός: bobxaman, Μπάμπης Αμανατίδης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η δική μου ζωή
είναι υπόθεση προσωπική ,
όμως θα μοιραστώ κάτι μαζί
που με ταλανίζει πολύ.

Είδα τη μητέρα μου στον ύπνο
ύστερα από χρόνια πολλά
χαρούμενη φαινόταν, όμως..
ένιωθα κάτι να τη βασανίζει
ίσως η ατυχία να χαθεί νωρίς
λίγο μετά τον πατέρα
ίσως η πίκρα που τους άφησε
ο άσωτος υιός.

Όνειρο ήταν παιχνίδι του νου
και του μνημονικού
η ονειρική συνείδηση πληγώνει τη μνήμη
ήσυχη ποτέ δεν την αφήνει.

Γιατί μου μιλούσε στον πληθυντικό
όταν ήμουν ήδη δεκάξι χρονώ;
Ποτέ δεν κατάλαβα, το πέπλο της λήθης βαρύ
η μνήμη αδύνατη κι ανήμπορη να μ' ορμηνέψει.

Πόσο κοντά η γέννηση με το θάνατο
κι ο χρόνος ελαστικός γόμα μαλακή
σ' άλλους σπάει σύντομα το τάνυσμα
και σ' άλλους αργοπορεί.

Γιατί να πάει για αχυρόμπαλες
τη ζοφερή κείνη μέρα του Ιούνη
του χίλια εννιακόσια ενενήντα ένα;

Θυμάμαι το βήξιμο του έξω από την πόρτα
το συνήθιζε σαν συνθηματικό
να μην ανησυχεί τις νύχτες το σπιτικό.
Μιλούσε πάντα σιγανά
ακόμη και στις χαρούμενες στιγμές
κρατούσε αντιδράσεις χαμηλές
σημάδι πως κάτι τον ανησυχεί
που θα ξεσπούσε κάποια στιγμή.

Αγρότης ολιγαρκής ξερακιανός,
σε αφάνταστο βαθμό τυπικός.
Μόνο η τύχη του ήταν κακή
κι όχι ανάλογη με τη δική του ηθική.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-06-2022