Βουρκωμένα, χαράματα

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα φίλοι μου, να είστε καλά, σας ευχαριστώ όλους.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μια κλειδαριά ακόμα
θα σπάσω το δείλι,
ένα σπίρτο για χρώμα
στης ζωής το φυτίλι.

Μια μουσική, ένα κονσέρτο
χίλια βιολιά, ένα χορό,
ένα τσιγάρο σκέτο
ζωή, όλα τα μπορώ.

Τις κλειδαριές τις κλείνω
σε πεθαμένη θύμηση,
μια σφραγίδα αφήνω
να λέει, αποτίμηση.

Μετρώ, αλυσίδες, λουριά
μια κλειδωμένη, Ανάσταση,
της φυλακής μου τα κλειδιά
σε τελευταία παράσταση.

Τα κλειδωμένα τα πρέπει,
σπάζω, μετρώ μια αναπνοή,
ότι η ψυχή το επιτρέπει
η καρδιά το εννοεί.

Τα μάνταλα σφραγίζω,
στη βροχή θα χορέψω,
σαν την αγάπη ορίζω
δεσμά θα ανατρέψω.

Φυλακισμένη ζωή μου
στης δύναμης βήμα,
ελευθερία η ύπαρξη μου
σ` ατσάλινο νήμα.

Δεν λυγίζω την αυγή,
βουρκωμένα χαράματα.
Η ψυχή ναν πηγή
μιας λύτρωσης κλάματα.

Σ` ατσάλινο βήμα, βαδίζω
οι αλυσίδες μου σκόνη
κι` όσο απόμεινε γκρίζο,
στης ζωής μας οθόνη.

Ταγκό σε πύρινα χρώματα
το πορφυρό μας το φουστάνι,
μια λύτρωση, χίλια αρώματα,
μια μελωδία φτάνει.

20-6-2022
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-06-2022