Η Κυρά της Λίμνης

Δημιουργός: wandering poet, Χρήστος Βασιλόπουλος

Ένα ποίημα για τον κόσμο του Άβαλον και του βασιλιά Αρθούρου που αγαπώ ιδιαίτερα.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σε χρόνους αρχαίους παλιούς από τους ανθρώπους λησμονημένους
τότε που οι βάρδοι έπλεκαν ποίηση με στίχους σαν τα άστρα ασημένιους
στο βυθό μιας λίμνης που από των θνητών τα μάτια ήτανε κρυμμένη
ζούσε μια κυρά από την πράσινη γη των ξωτικών που ήταν μαγεμένη.

Την ομορφιά της βάρδος δεν μπόρεσε να εξυμνήσει
έναν θησαυρό φύλαγε και έναν ήρωα όφειλε να αφυπνίσει.
Από τα βάθη της λίμνης το τραγούδι της στου Άβαλον τη γη ταξίδεψε
τον βασιλιά Αρθούρο με την αγνή καρδιά σαν μούσα τον σαγήνεψε.

Μια νύχτα που το φεγγάρι τον μαύρο σιωπηλό ουρανό με περηφάνια στόλιζε
ο Αρθούρος μπροστά στη λίμνη έφτασε και η θεσπέσια κόρη την γύρω φύση φώτιζε.
Μαγεμένος ο Αρθούρος το περίεργο πλάσμα να αντικρίσει στάθηκε
κάθε φόβος και απελπισία μέσα από την ψυχή του χάθηκε.

Τα λεπτά και μεταξένια χέρια της κυράς ένα όμορφο πορφυρό σπαθί κρατούσαν
οι λεπίδες του σαν το διαμάντι κοφτερές κάθε εχθρό αψηφούσαν.
Τον Αρθούρο κοντά της κάλεσε με την αέρινη μεταξένια της φωνή
σαν καθρέπτης η λίμνη ολοκάθαρη ποτέ δεν ήτανε θολή.

Εξκάλιμπερ το όνομα που η θεσπέσια κυρά στο σπαθί έδωσε
στον Αρθούρο την φοβερή και απόκοσμη δύναμη φανέρωσε.
Ο Αρθούρος με δικαιοσύνη τον αγαπημένο του λαό κυβέρνησε
χάρη στο ξίφος της κυράς τη γη του κανείς δεν την κατέκτησε.

Wandering poet (Χρήστος Βασιλόπουλος)

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-06-2022