Ήταν τα ξυλοκέρατα και μήλο και κεράσι

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Τι ευλογία! θεέ μου, το μολύβι.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τραβάγαμε στις λυγαριές
στα βάτα και στα σκοίνα,
στ` αγκάθια μέσα στις γκορτσιές
στα πιο ψηλά λιθάρια.
Και λέγαν όλοι για εμάς,
όλοι οι ευεργέτες
πως είμαστε ικέτες.

Ναι, δεν είχαμε ψωμί
δεν είχαμε και γάλα
μισή, μας ήταν η ζωή
μισής βροχής ψιχάλα.

Σύριζα στις μάντρες
παρέα με τα σαλιγκάρια,
τις φαρμακερές οχιές,
τ` αγκάθια της αγκινάρας
είχαμε μεις φαί,
το πιο ωραίο στη πλάση.
Ήταν τα ξυλοκέρατα
και μήλο
και κεράσι.

Ναι, δεν είχαμε τυρί
κι` είχαμε το κόσμο όλο,
στου σχολειού μας τη γιορτή
και στης εκκλησιάς το θόλο.

Τα έρμα! τα κακόμοιρα,
ναι δεν είχαμε παπούτσια,
πάντα φουστάνι δανεικό,
δεν είχαμε πατέρα
και ψάχναμε τη μάνα
στων αφεντάδων τα σπίτια,
όλο φωνάζαμε μάνα, μάνα!!.
Κι` αυτή είναι
η αλήθεια.

Κι` έμειναν εκατό πληγές,
ποιος αλήθεια, τις μπαλώνει.
Μα είπαμε χίλιες φορές,
δικό μας θα` ναι τούτο αλώνι.

Κι` έτσι γδαρμένοι, γρατσουνισμένοι
φτάσαμε, ψηλά στις ιτιές.
Μέσα στη ψυχή μας μένει
μόνο αγάπη τις νυχτιές.

23-6-2022
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-06-2022